durduk yere ufacık çocuğa diz atmak

"birader sen neyin kafanı yaşıyorsun amk" diye kendi kendinize sormanın vaktinin geldiği andır.

amk şizofreni kendi kendine soruyorsan başka şeyleri de sormaya başlamalısın. siktimin delisine bak hele.

dün malum günlerden pazar. pazar insan napar? napar ne amk la? ne yapar? yatar. yatıyordum. fotoselli adam nickli totoş daha önceden planladığımız mevzu üzerine kalk gel la gop'a fener maçını izleyek dedi. sikem feneri diyemedim. bayadır odadayım görüşmüyoruz. görüşüp sevişerek hasret giderecektik. tamam lan çıkıyorum diyerek evden çıktım.

gittim minibüs bekliyorum. bi tane 6-7 yaşlarında bi velet zıplaya hoplaya geliyor. 15-20 metre arkadan dedikoducu anası yanında komşusuyla dedikodu yaparak geliyor. aylardır odadan çıkmayan biri olan ben ilk kez insan görüyormuş gibi bakıyordum insanlara. nevrim dönmüştü adeta.

ya bu işin bahanesi. canım sıkkındı amk. saracak adam arıyorum sokakta. ehehe.

derken çocuk hoplaya zıplaya gelirken, bir an hani böyle birbirimize yaparız işaret parmağı ile baş parmağı birleştirip kankamızın falan çüküne götürüp, bubuıks gibi bi ses çıkarır şakalaşırız. ha işte. o piç onu yaptı. yapıştırdım dizi.

dur amk yalan söyledim. çocuk yapmadı lan ama öyle bi gelişi vardı ki çocukluğumu gördüm amk. dedim bu piç bana bu hareketi yapacak, biz o yollardan geçeli çok oldu yarram dercesine çocuğun koluna yan taraftan dizimi koydum. çocuk düştü yere. allah korudu tekme atmadım ölürdü amk. ağlamaya başladı. kaldırdım yerden mala bağladı çocuk. teyze oğlun düştü dedim. ağzını açmadı piç iyi ki.

bu da böyle bir anımdır.