kızların erkeklerden daha duygusuz olması

hep resmi vardı yastığının altında.
beraber oturmuşlar bir kafeye.
bakar bakar yatardı.
başka şehirden o küçük kasabaya dönüşünü öğrendiğinde, bilmese de onu sevdiğini , günler öncesinden 'ne giyeceğim saçımı acaba nasıl yapsam beni böyle beğenir mi acaba' diye düşünürdü.
zor şer karar verir.
neşeli kahkasını atar çıkar giderdi.
bu sefer geri dönüşünde gidişindeki cıvıltısını bırakmıştı.
ağladı.
'ama nasıl olur ben gözünün içine bakarken o bana başka bir kızdan bahsetti
bir gün öyle bir gün böyle gittikçe beni tüketiyor.
yanında dolaşanın haddi var hesabı yok.'
ağladı anlattı.
anlattı ağladı.
üstüne basıp geçtiğin kocaman bir kalp.
o adamnın egosu duygusuzluğuyla harmanlanmışken,
kızlar erkeklerden daha duygusuzmuş!
hah ben olmadan nerden bileceksin?
bendeki seni gel de bana sor demez mi o kız?
kızların erkeklerden daha duygusuz olması
birilerinin kendi penceresinden gördüğü yalnızca bir yaftadır.
çok acımasızca bir yafta...