bugün

vicdan azabı

bazen dayanılmaz boyutlara ulaşan histir.

az önce acı bir şekilde yaşadım. muhabbet kuşumun yeminin bittiğini fark edememişim. yaklaşık 15 dakika önce kafasını yemliğine sokmuş "bebeğim, bitanem, aşkım, hayatım" dediğini görünce beynimden vurulmuşa döndüm. ben onu, birlikte mutlu bir şekilde yaşayalım diye hayatıma dahil etmiştim ama sonra ne yaptım? gündelik yaşamın telaşına kapılıp yemini suyunu kontrol etmeyi ihmal ettim. buna rağmen o, bitmiş yemliğine bakarken bile sevgi sözcükleri söylemekten geri kalmadı. tanrım! bu nasıl bir vicdan azabıdır; sen soktun sen çıkar..