irak ta amerikan askeri oldukce sevinmek

Gayet insani bir histir.

ırakta bir işgal vardır ve bu emperyalist işgal a.b.d askerleri vasıtası ile devam etmektedir.işgal'den lemalanan gerçek suçlular elbetteki ırakta cephede değiller.muhtemelen şuan bir tatil adasında tıkınırken bir yandan da plazmalarından dünya borsalarını takip ediyorlardır.ama her ne kadar sadece asker de olsa bu kan emicilerin hizmetinde olan a.b.d askerlerinin ıraktan tabutlar ile dönmesi beni çok mutlu ediyor.

Kaliforniya'da anne Cindy bekler diyerek olaya insani yönden yaklaşmak malesef mümkün olmuyor.Siyasi ve dolayısıyla ekonomik nedenle yürütülen bir savaşta haksızlığa uğrayan tarafın yanında olmak, haksızlığın diğer kurbanlarına acıma hissini zayıflatıyor.

benzeri bir yaklaşımda pkk olayında söz konusu.aslında dağdaki 16-17 yaşındaki genç de bu olayda kurban.birilerin çıkarı için çatıştığın öldüğünün farkında değil.o gençlere de acımamak mümkün değil ama balıkesir'in köyünden, yozgatın kasabasından gelmiş ana kuzusu evlatlara silah sıkıyorsa, insanın acıma hissi zayıflıyor.üzülüyor ama hiç suçu olmayana kıyılmasına gönlü razı olmuyor, olamıyor.hem de asıl suçlular ellerini oğuştururken.

a.b.d askerinin de,pkk teröristinin de öldürülmesinden mutlu oluyorum, her ne kadar sadece piyon olduklarını, piyonluk mağduriyetlerine üzülsem de.

edit:kimse a.b.d li anne cindy ile balıkesirli anna Fatma Hanımı kıyaslamasın.birinin oğlu ülkesine onbinlerce kilometre uzak başka bir ülkede silah tüccarları ve petrol şirketleri adına çatışan zavallı bir piyonken, diğerinin oğlu kendi ülkesinde sınırda nöbet tutan bir babayiğittir.