köprüdekiler

belgeselden kurmacaya çevrilen film ahlaksız film midir bilmiyorum ama anlatmak istediğini mesaj kaygısını göze sokarak betimleyen bir film köprüdekiler. genel hatlarıyla türkiye ancak bu kadar iyi resimlenebilirdi dedim filmi izledikten sonra kendime. hem de mırıl mırıl. bu resimleyiş beş şehir 'le ortak paydalar yaratıyor. ötekileştirdikçe toplum içinde yaratılan kutuplaşmayla milliyetçiliğin ilerlemesi ve tetiklenmesi, yaşam şartlarının düşüklüğünün insana olumsuz bir bakış sunması, kişisel mana da insanların isteklerinin yitip gitmesi ve umutsuzluk üzerine güzel bir serüven köprüdekiler. farklı hayaller farklı umutlar... umutsuzluğa dönmekteler maalesef ülkemizde.
filmin bu betimleme kompozisyonunu çok beğenmekle birlikte( toplumsal resim- analiz vs)filmi o oranda başarılı bulmadım. iki dil bir bavul 'dakine benzer hatta daha amatör oyunculuklar yer yer eksiklikler göze çarpmıyor değil. bir de sinema estetiği açısından, mesaj kaygısının her sahne de arka planda varlığını belli etmeyip ön plana geçmiş olması kısmen rahatsız ediyor.
bize dair toplumsal analizleriyle sınıfı geçen sinema dili açısından sınıfı pek geçemeyen filmin yönetmen aslı özge'nin ikinci yapıtı olduğunu düşününce (ilk filmi biraz nisan'ı 2001'de çekmiş) çokta olumsuz değerlemedim.
övgü ve yergiyi birlikte ele aldıran bir örnek bu haliyle. eksik ama izlenilesi.
analizler ve gözlem çerçevesinde, 10 üzerinden 7!