vitiligo

10 yaşındayken bende çıkan hala varlığını sürdüren hastalığımdır.

dirseğimde, elimde, kaşımın üstünde, diz kapağımda, ayaklarımda bulunan vergimdir. genç yaşta vergimi ödeyerek gümrükten geçtiğim için ne başım ne karnım ağrır, nede başım döner, sonum kesin bana hiç bi şey olmaz diyip küt diye ölen adamlara benziyecek.

14-18 yaş civarında gezinirken çok üzülürdüm,milletin sivilcem var diye ağladığı yıllarda ben alnımda beyaz bir iz ile gezdim, nerdeyse isyana kadar gitmiştim. gizli sorundu, millete göre ne biyerini ağrıtıyor ne kaşınıyor hiç sorunsuz, kokmaz, bulaşmaz bi hastalıktı ama bana göre sosyal kanserdi bi ortama giremezsin, çekinirsin hem de gerçek kanserler en azından öldürürdü bu öldürmüyordu bile, çok söylendim çok dua ettim.

şimdi bakıyorum da bu hastalık benden geçsin diye dua etmeyeli yıllar olmuş haa duadan ümidimi kestiğim için değil, hastalığın geçmesini istemediğim için dua etmedim. bu hastalık ukala olmamı engelledi, kendimi ispat etmek için çalışmam gerektiğini gösterdi, allahın bi bildiği varmış dedirtti, hayırlısı buymuş.

hastalığım velinimetimdir, iyi ki varsın vitiligo.

not:ayrıca sözlükte filan kimse mi bi şey hastası değil insanlar hastalıklarını neden bu kadar saklıyor,kaçtıkça arkanızdan gelir bırakın kaçmayı artık,kabullenin hastalıklarnızı.