inancini yitirmek

yaşam giderek küçülür gözünüz de. koskoca bir vadinin minicik bir pilotaya dönüşmesi halidir, inancını yitirmek... kendiniz de büyümezsiniz buna oranla, ters orantılı değildir. değer yargıları kendini saçma sapan tabulara bırakırken, hayatınızı hakim olanlar artık sizin benimsedikleriniz olmaktan yavaş yavaş çıkar. inandıklarınız olmayanlarınız haline gelir, olanlarsa sadece kabullendikleriniz... doğrunun ve yanlışın göreceliği ile de alakalıdır bu durum.
insanlara olan güveni yitirmekle başlar ilk başta. sonra hepsini bir kalıba sokar kaldırırsınız rafa. ancak akabinin de yaşama olan inancınızı da yitirmiş olursunuz, kendinizi soyutlayarak. son raddesi ve en kötüsü kendine olan inancını yitirmektir. bulunduğunuz yer ve yaşamda kendinizi bulamamak, çünkü orda olamamaktır kanımca...yine de hep deneme ve kaybetme usulüdür, bu iş...belki bilerek ve isteyerek birazda.
budur işte inancını kaybetmek ve kaybettiğin kadar kazanabilmektir, mesele...