hep yazmak isteyip de yazamadiklarimiz

ilk önce itinayla ben bu yazıyı sana yazdım başlığına girilir, uzun uzun bir şeyler yazılır. onun bütün yalanlarından haberdar olduğum, etrafına kendi egosunu tatmin etmek için "ben barışmak istesem barışır yaaee", "ben onu uzaklaştırmak için öyle yaptım" diye salladığı yalanlara ağzımla değil de g.tümle güldüğüm söylenir. "e yuuuuuhhh ağzını kırim, bu nasıl bir kuyruk acısı?" diye sorulur. entry uzun uzun yazılır yazılır yazılır, sonra tek bir hamleyle hepsi silinir. çünkü karşıdaki insan o kadar özgüvensizdir ki; o entry bile kendini önemli hissetmesine sebep olacaktır.

edit: ironinin dibine vurmuşum lan.