kufur edilince aglayan pitirciklar

heidi kıvamındaki sıkılası yanakları , pikachu stilinde herkesten aldığı elektriklerle etrafa neşe saçan mutluluk taneleridir bu pıtraklar! aman pıtırcıklar! küfür yedikleri gün , her zamanki gibi yine polyannacılık oynarayarak geçirilmiş ve hayattan sonuna kadar zevk alınmıştır pıtıcık felsefi akımına göre. tam her şey yolunda giderken , orada bulunan ve pıtıcık familyasına değil de kozalak familyasına dahil bir birey konuşurken basar küfürü. belki etrafındakiler de yarılır o anda , belki yeri gelmiş de laf arasında geçmiştir o küfür de... veya bir olayı anlatırken birisinin repliğidir vb... ama pıtıcık seyfettin bundan rahatsız olmuştur. duramaz! rahatlık batar! hem de her bir yanına... gider o kozalağın yanına , ''arkadaşım lütfen küfür etme'' der , her kütüphanede bulunan ve ders çalışmak için değil de sivil poliscilik oynarmışcasına sırf etrafı kolaçan etmek için gelmiş tipler gibi... kozalak abi :
''de get oğlm işine!'' dese de fayda etmez. pıtırcığımız erkek olmuştur bir kere! bir daha küfür ettirmeyecektir!
kozalakla ters gider! kozalak bir süre idare eder , elinin tersinin kullanıp da zeval vermek istemez bu narin pıtırcığa. fakat pıtırizmin gereği , hem kel hem fodul bu pıtır ille de orda dikilip kafaları tikecektir...

sonra ne mi olur?
pıtırcık artık eskisi gibi olamayacaktır...
kozalak abi tarafından , oracıkta ağzı ile burnunun yeri değiştirilerek , ağlamaya terk edilir...
yazık lan... yapmayın kozalak abiler *