sevgili bulamayınca bunalıma giren eleman

kendi ayakları üzerinde durmaktan ürken insandır. yaşamda her sendeleyişinde sevgiliye tutunmak ister. doğal bir özlemdir bu. yalnız; özlemin ötesine gitmemelidir. gidildiğinde insan birey olmaktan çıkar. bekleyişler içinde harcar zamanını. her gördüğüne 'ya buysa' yakıştırması yapar. halbuki bilmez ki, beklemekle gerçek olan gelmeyecektir. oysa ki özgürlüğü ona bahşedilmiş, emsalsiz bir duygudur...

biz arzulanana değil, arzulamanın kendisine aşığızdır!

nietzsche