annem ve babam ölmesin

kanimca her kücük cocugun kücüklükten itibaren masum, tertemiz kalbiyle ettigi dua. o kücük cocuk bunun o kadar cok gerceklesmesini ister ki, olmayacagini fark edecek yasa geldiginde tekrar kücülüp umutlanmak ister.

kücükken annem ve babam hic ölmesin diye cok dua ederdim. birgün öleceklerini farkettigimde ise dua etmeyi biraktim, aglamaya basladim. o gün bugündür icten ice agliyorum, biliyorum ölecekler.

kimi zaman "allah'im bu insanlari neden annem/babam yaptin" diyorum; bazen de dua bambaska bir boyut kazaniyor, kendimle celisiyorum, "allah'im canimi al da öldüklerini göremeyeyim, onlardan önce öleyim" diye yalvariyorum allah'a..

cünkü onlari ne kadar sevdigimi, onlara ne kadar ihtiyacim oldugunu, kaybettigimde anlayacagimi cok iyi biliyorum.