pokemon, beyblade, buggsbunny.

bir de 100 bin liraya meybuz alırdık ilkokul çıkışında, şimdi magnum yiyoruz o tad yok..

kedi,

bir tanecik kedim var, arada canı isterse yanıma gelip kıvrılıyor ve sanırım bu dünyamın en huzur veren şeyi.

evet dünyamın.

Ücretsiz olarak yapılmışı var ama artık devir değişti,

fenerbahçe-galatasaray maçında elimde galatasaray bayrağı ile sahaya atlayıp tam ortaya bayrağı dikebilirim.

tersini de yaparım aslında, paradan haber versinler yeterli

ilk kez dexter izlediğim zamanlarda edindiğim alışkanlık, yıllardan beri öyle yemeye devam ediyorum...

aslında ben çalıştırabilenlerdenim.

fakat şöyle bir sorun var ki ;

ben renkli ve beyaz ayırımını yapamıyorum.

sonra soluk bir şekilde çıkan kırmızılar, rengi kaymış siyahlar falan oluyor.

o nedenle ben karışmıyorum, bana bulaşmayınız.

Ne güzel.
Ne kadar güzel.

oysa tek dil var sanar insanlar, yani bulunduğu coğrafyanın dilini bilmek yeterli.

Aslında değil, aslında alakası yok.
Çünkü aynı dili konuşan nice insan anlaşamamaktan, derdini anlatamamaktan şikayetçi, anlayamamaktan şikayetçi.

Sorsan ne kadar kolay değil mi? Anlamak, anlatmak.

Şair ne güzel demiş. Senin anladığın dil başka, benim yazıldığım başka. Gözlerinden öpüyorum adam.

Atın biri kasaba gitmiş,
Hıyar var mı amca demiş.

Yok oğlum salatalık var demiş kasap.

At da demiş ki, olsun amca ben zaten bisikletle geldim.

Bunu anlatın. Kesin unutur aranızda geçen konuşmayı.

Sonunda "hata yaptım ulan" denilecek bir istek.

Çünkü artık geç, çünkü artık sabah oldu.
Kabuk tuttu şeyler, bağzı şeyler.

Ramiz dayı diyelim;

oysa herkes öldürür sevdiğini
kulak verin bu dediklerime
kimi bir bakışıyla yapar bunu
kimi dalkavukça sözlerle
korkaklar öpücükle öldürür
yürekliler kılıç darbeleriyle
kimi gençken öldürür sevdiğini
kimi yaşlıyken
şehvetli ellerle boğar kimi
kimi altından ellerle
merhametli kişi bıçak kullanır
çünkü bıçakla ölen çabuk soğur
kimi yeterince sevmez
kimi fazla sever
kimi satar kimi de satın alır
kimi gözyaşı döker öldürürken
kimi kılı kıpırdamadan
çünkü herkes öldürür sevdiğini
ama
herkes öldürdü diye
ölmez...

(bkz: hassiktir bok)

Unutmadık, ankara bombacısının çadırlarını, pkk çadırlarını. Gebersin piçler...

“Türk genci, devrimlerin ve cumhuriyetin sahibi ve bekçisidir. Bunların gereğine, doğruluğuna herkesten çok inanmıştır. Yönetim biçimini ve devrimleri benimsemiştir. Bunları güçsüz düşürecek en küçük ya da en büyük bir kıpırtı ve bir davranış duydu mu, ‘Bu ülkenin polisi vardır, jandarması vardır, ordusu vardır, adalet örgütü vardır.’ demeyecektir. Elle, taşla, sopa ve silahla; nesi varsa onunla kendi yapıtını koruyacaktır.

Polis gelecek, asıl suçluları bırakıp, suçlu diye onu yakalayacaktır. Genç, ‘Polis henüz devrim ve cumhuriyetin polisi değildir.’ diye düşünecek, ama hiç bir zaman yalvarmayacaktır. Mahkeme onu yargılayacaktır. Yine düşünecek, ‘Demek adliyeyi ıslah etmek, rejime göre düzenlemek lazım.’ diyecek.

Onu hapse atacaklar. Yasal yollarla karşı çıkışlarda bulunmakla birlikte bana, başbakana ve meclise telgraflar yağdırıp, haklı ve suçsuz olduğu için salıverilmesine çalışılmasını, kayrılmasını istemeyecek. Diyecek ki, ‘Ben inanç ve kanaatimin gereğini yaptım. Araya girişimde ve eylemimde haklıyım. Eğer buraya haksız olarak gelmişsem, bu haksızlığı ortaya koyan neden ve etkenleri düzeltmek de benim görevimdir.’

işte benim anladığım Türk genci ve Türk gençliği!”

Bursa nutku - mustafa kemal atatürk.

Ya şimdi ben çok güzel kelimeler kullanırım, neler neler ithaf ederim de, bombacı teröristlerden önce beni alırlar içeri.

Adam başına metrekareye 1.3 sivil ve resmi kıyafetli polis düşüyor patlamanın olduğu yerde.

Ne yapıyor bu polis, bu istihbarat? Hadi bana anlatsınlar? 50 metre çarprazda dükkan var, annem çalışıyor. Allaha şükür pazar günü ve çalışmıyordu.

Fakat ygs den çıkan, stresini atmak isteyen çoluk çocuk, iş stresinden bi pazar gezmesi yapayım diyen genci yaşlısı orada. Allah belasını versin.

Bu olayı yapanlar, sebep olanlar, kınamakla yetinenlerinde allah belasını versin. Ulan ankara burası. Başkent. Başkentin tam kalbi. Günde en az 1 milyon insan gelip geçiyor o noktadan.

ne oldu bizim milletimize ya? Ne zaman ayaklanıcaz? Ne zaman analarının amlarına koyacağız bu piç kurularının? Kaç şehit sonra? Kaç masumdan sonra? Nası bu kadar umarsız olduk ya allah aşkına?

Al sana Ata'mdan Vasiyet. Al al ağzını açma artık yeter;

Ey Türk Gençliği!

Birinci vazifen, Türk istiklâlini, Türk Cumhuriyetini, ilelebet, muhafaza ve müdafaa etmektir.

Türk istiklali elden gidiyor ey milletim. Yeter yeter.

Aslında "angara"lıyım fakat, fıkra diyip geçme, insanları güldürmek marifettir. Meziyettir. Seviniz.

Abi çok iyi ya.

Allah aşkına, bu kadar mı insanlığınızı kaybettiniz? Ulan o fırlattığı çocuk el kadar. Ne yapmış olabilir, ne yapsa bunu hakedebilir ki? Neden bu kadar tahammülsüzleştik anlamıyorum artık.

Sorun adamın yaptığı, biz yine çocuk ne yaptı bunu konuşuyoruz. insani özelliklerimiz her geçen gün biraz daha azalıyor, daha korkar oluyorum gelecekten.

Ulan nerde o 80 lerde kemal sunal, munir özkul gibi isimlerin canlandırdığı erkek modeli, nerde o filmlerde ki aile yapısı, kenetlenme.

Bir gün tatlı tatlı uyuyorum. Kafamda birinin eli var buz gibi.

Bir hışımla kalktım kim lan bu diye ama, içim cızzz etti. Korktum doğal olarak.

Elimi kafamın altına koyup uyumuşum, o da hayvan gibi uyuşmuş. Az daha uyusam heralde kangren falan olacak o derece.

Kendi elim olduğunu farketmem bi 10 saniye sürdü ama ecel terleri döktüm afallamam geçene kadar.

Bomonti. Filtreli.

Benim tercihim tabi. Benim en güzelim.

Bu konuda suçu ben moderasyona buluyorum. Ulan sözlüğün afedersiniz *mına koyuyorlar. Gece lookin gündüz lookin, ne kadar amsalak varsa toplanıyorlar yalaya yalaya ölecekler.

Bu heriflere izin veren ve kaliteli içerik, bırak kaliteyi içerik girmek sadece milletin karı kız kovalamasına müsade eden moderasyon artık kakasını çıkarmak yerine, bu gereksizleri uçurmalı, ya da sözlüğün facebook yada instagram olmadığını bir şekilde anlatmalıdır. Eyyorladım bitti.

Kaderin cilvesi harekete geçmiş, yıllar evvel karşılaşmıştık. Biliyorum, hayatının en güzel 1 yılını geçirdin benimle. inan bende çok sonradan farketmiş olsam da, hayatımın en güzel günleriymiş o günler. Bir şeyler oldu işte, saçmaladım. Ama bazen yaptıklarının farkına sonradan varıyor insan. Kimi meseleler hayattan soyutluyor, değer bilmez bir adam yapıyordu beni o zamanlar. Sebebini sonradan açıklamaya çalıştım, anlatmaya çalıştım ama belki ben anlatamadım, belki de sen anlayamadın, anlamak istemedin. Bazı maddeler dedim, beni ittiği hallerden bahsettim. Kurtulmaya çalışıyorum, tut elimden dedim. E daha bir bakıma çocuk yaşlardayım, bir illete bulaşmışım. Yardım edenimiz yok, elimizden tutanımız yok. Tut sıkı sıkıya, bırakma dedim. Bir heyecan sanki ilk gün, sarıldık fakat.. Yine beceremedim. Benim suçum belki, evet benim suçum. Aile dağılma noktasında, çocuk aklınla bir kurtuluş arıyorsun, bir omuz. Bulduğuna sarılıyorsun ama, deniz burası, sarıldığın ise yılan. Bilmeni engelleyecek maddeler, ortamlar. Sosyal bir statü gibi gösterilen pis işlere ortak olmalar.

E gittin sen. Ben mücadele ettim. Ne badireler atlattım, şükür. Kurtuldum. Olmuş bugün 4 - 4.5 yıl. Seni ben ittim gitmeye belki, aklıma s*çayım. Ama vallahi, biliyorum ki ben seni başkalaştırmadan, koca bi vak'adan hallice seviyodum. Arada sende özledin, gelmeyi denedin. Ama gelmen yine bizi uçurumun kenarlarında gezdirecek, aşağı atlatıcaktı. Ne malum, sağım solum belli değil o zamanlar. Yeter diyorsun, o da çekti o kadar. Babandan çektin, annen çekti, hep benim yüzümden. Bir daha o hallerinizi istemedim. Koca bir ömür(koca görünür) var önünde. Belki seversin, severim.

Nitekim, gel zaman git zaman, elinde eller, sever olmuşsun başkasını.
Nefretle anmışsın beni.
Hem gözlerimi severdin,
Sarılırdın bir olmuşçasına.
Kaburgalarımdan bahsetmişsin geçen gün,
Kötü anmışsın.
Anma.

Edit: söylemeden ölmeyim. O piç kurusu, hani çok sevdiğin. Adı lazım değil baş harfi eren.
Aradı bir gün. Günlerden perşembe. Leyla'n verir mi dedi. Anasına küfür ettim.

Ha ben onun ta *mına koyayım. Sevme sen, becerememişsin benden sonra..

yıllar son editi ;

belki okumuşsundur bir gün denk gelip bu satırları, kim bilir?
ben bu geçip giden zamanda bilmem kaç kez denedim şansımı,
anonim şiirler yazdım sana.
okudun hepsini.
ben olduğumu öğrenince engelledin hemen.
ben sana n'ettim diyemedim...
yaşımız daha benim 18-19 senin 16-17, baban öğrenmiş,
hergün yediğin dayak yetmez gibi annen de dayak yiyor.
baban devam ettiğimizi bilse, okuldan komple alacak seni.
ben desem ki babama, baba evlendir bizi,
güler geçer bana yaşım daha yeni reşit olmuş...
bunları sana anlatsam anlamazdın.
bugün anlatsam yine anlamazsın.
ben seni kirli sevmedim, ben sana sırtımı dönmedim.
bir gün mesaj atmıştım sana,
ayrıldıktan bilmem kaç ay sonra
bir gün yine karşılaşırız belki diye,
hiçbir şey dememiştin.
sonra kuzenimden aramıştık seni,
sevgilin olduğunu öğrenmiştik eren midir ne halt ise,
ondan sonra aramıştı işte beni,
leyla verir mi diye.
sinirden kendimi yiyip bitirmiştim, nası buldun böyle tipleri diye...
umarım canını yakmamışlardır,
umarım çankırı da yeni yeni gerizekalı tiplerle karşılaşıp pişmanlıklar yaşamazsın.
arada bir geliyorum sizin evin önüne, kardeşlerini anneni görüyorum.
bir kaç kere de babanla karşılaştım camide,
selamlaştık ama bilmez tabi seninle beni...

ben buna mecbur kalmıştım,
bilemezsin.
adını mıh gibi aklımda tutuyorum..

2018 editi ;

bu satırları sana yollamaya karar verdim,
4 sene olmuş bunları yazalı,
2016 da bir kaç satır eklemişim.
belki okumamışsındır,
şimdi sana yollama kararı aldım,
çünkü geçen gün yine kapının önünden geçiyordum sizin,
seni gördüm,
göz göze geldik,
ben yine darmadağınım...
atilla ilhan diyorum o halde ;

sevmek kimi zaman rezilce korkuludur
insan ansızın yorulur
tutsak ustura ağzında yaşamaktan
ellerini kırar tutkusu

ben sana mecburum bilemezsin
sen yoksun,

ne yapsam nereye gitsem

ben sana mecburum bilemezsin
sen yoksun...

beni bir gün, anlaman dileğiyle...

Büyük sanatkâr, oyuncu, yıldız.