"Bilmiyorum, nedir yüreğimi dağlayan
Bu kadar dert veren?
Ben göremiyorum, nedir nefesimizi boğan
Hangimiz aslında ölen?
Yağan kar gibi yere düşüp yok oluyor hayallerim
Rüzgar gibi esince dalgalanıyor umutlarım
Deniz gibi arzularım
Boş ver ölen umutlarımı
Yakıp uzaklaş artık sen.."

"Ben insanların kalplerinin ışığa ve sevgiye boyanmasını istedim. Ama o bakan gözlerde hiç umut görmedim..."

13. 04.
Bugün doğum günün. ilk defa bu günü sensiz geçiriyorum. Her yıl kutladığımız, birbirimize saçma ama içten hediyeler verdiğimiz o gün… Şimdi sadece sessizlik var. içimden geçenleri sana anlatamayacağımı bilmek çok ağır geliyor.
Hastalandığını öğrendiğimde önce anlamaya çalıştım. “Geçer,” dedim, ama geçmedi. Son dokuz günü hastanede geçirdin. Hiç konuşamadık, bazen sadece göz göze geldik. O gözlerde hem korku, hem kabulleniş, hem de derin bir veda vardı.
Yanındaydım. Sonuna kadar. Elini tuttum. Hani gülüşünü tanıyan birine elveda demek ne kadar zor olur, bilir misin? Varlığın içime işlemişken yokluğunu nereye koyacağımı bilemedim.
Şimdi burada, bu doğum gününde, seni anmakla yetiniyorum. “iyi ki doğdun,” diyemiyorum. Boğazımda düğümleniyor. Ama iyi ki vardın. iyi ki benim arkadaşımdın. Her zaman öyle kalacaksın.

Seni seviyorum, S.

Hasretin olur bir ölümcül hastalığım, ilacım bir daha bulunmaz.
Ayrılık bir rüzgardır, bizim tarafa esmeyen.
Anladım, sevgi yanılmıyor... Seviliyorsun).

Sevginiz için teşekkür ederim. Hayatın karmaşasında insanı ayakta tutan en güzel his, sevildiğini bilmek. Bu dünyada, kalpten kalbe bir köprü kurabilmek kadar değerli bir şey yok. Varlığınızla bu köprüyü inşa ettiğiniz için minnettarım. Özellikle de, Sudekiray, sana çok teşekkür ederim..