bugün

valla su an tam olarak gece hayatını ne kadar ozledigimi dusunmekle mesgulum:)
bi oligark, sortie, reyna, 360 filan yapsam dans etsem diye dusunuyorum.
Hem tff yi hem mhk yi hem fetönün takımının yendiğimiz için çok mutlu ve gururluyum.
Acı ve pişmanlık. Nefret ediyorum. Böyle olmayacaktı böyle olmamalıydı.
iğrenç hissediyorum.
gunaydın beybisular!:)
yeni uyandım.
6:20 de yollara dusucem ise gitmek icin.
bugun ise ne giysem diye dusunuyorum su an valla:)
ben ikizler burcu kadınıyım. ben olayım degisiklik. degisiklik severim.
bazen boyle uzun elbiseler giyiyorum, takılıyorum. bazen boyle pantalon, kot ve blazer ceketler giyiyorum, takılıyorum. bazen kot, sweetshirt giyiyorum, takılıyorum. durmadan aynı seyleri yapınca da dinleyince de izleyince de giyince de yiyince de sıkılıyorum sabri ben, bunalıyorum:)
bu yaz biraz gomlek moduna geceyim diyorum. biraz da bol kotlar, bol pantalonlar. kendimi bildigim bileli bol kesim pantalonları cok seviyorum. iyi hissediyorum giydigimde.
yazlık pantalonlarımı cıkarıp utu yapmam lazım. puff:( utu yapmayı sevmem. bazı ev islerini gule oynaya cok kolay yapıyorum, bazı ev islerini de hic sevmem, cok zor yaparım.

guzel bir hafta olsun bebekler!:)
hayal kırıklığı
üzüntü
acı
pişmanlık
ve bütün negatif duygular. dün bi insta editine denk geldim. dünden beri sürekli sürekli izliyorum. aot taki eren in bir sinir krizi anıyla alakalı. sanırım 3. sezon son kısımlara doğru olan bir bölümdeydi. sözleri aynen şöyle.

nothing changed! you havent changed one bit dammit. you still as useless as you ever were. nothing changed.

çok basit bir şey. anlaşılabilir. kafayı yemek üzereyim. ben mi çok aptalım yoksa cidden evrenin kendisi mi benle dalga geçiyor anlamıyorum. çok basit bir şey istemiştim hayattan. bunun gerçekleşmeyeceğini biliyordum. bir teminat istemiştim. tek derdi benle uğraşmak olan domuzların benden uzaklaşmayacağını da. ama bir şekilde her şeyi unutmuştum. açıkçası hatırlamakta istemiyordum geçmişi veya başka bir şeyi. sadece unutmak ve geleceğe bakmak istedim. ama bunun olmayacağına dair şüphelerim vardı. çünkü o 2 yıl zaten benim bildiğim bütün hayat kurallarını başlı başına yıkıyordu. ama dedim acaba? hani her şey bitmiştir gitmiştir. ben normal hayatıma devam ederim. hiçbir şeyi takmam. hatırlamam umurumda olmaz. her şey rutine döner. olmayacağını biliyorum evet. ama yüzde 0.1 lik ihtimalde mi gerçekleşmez? benim bir şeyleri düşünüp durmam gerekmez. sadece hayata odaklanırım. güzelce yaşarım sonra sktir olup giderim bu dünyadan. olmadı. her şey benim başıma kaldı.