şiirsever naifliği

tiksindiğim naifliktir. en baba örnek sunay akın abimiz.

bu insanlar öylesine naif, öylesine duygulu, elit, sakin bir tabiata sahiptirler ki her şeyden pozitif bir çıkarıma ulaşırlar.

çocukluğumuzdaki oyuncaklara şiirler yazarlar, yazılmış şiirlere dünyanın en tatlı şeyi gibi hayranlıkla bakarlar. bir güvercin hepimizdeki görüntüsünden farklı yansır onlara.

biz "belam sikildi lan" derken onlar "çok örselendim" derler. hışım, agresiflik gibi duygularını aldırmışlardır bu adamlar.

kızdıklarında "senin amına koyim ya, ne mal adamsın" demez "kolpa" şiir dostları, "beni çok kırdın, hayalkırıklığımın derecesini tahmin bile edemezsin muharrem" demeyi tercih ederler. oysa muharrem dediğimiz, sağlamca sövülmeden kendine gelemeyen insanlardandır. muharrem bizdendir, kolpa değildir, candır.

notingen forıst: bu "şiir sever" kelimesini bitişik yazdık ama umarım doğrudur. hayır tdk'da da bulamadım. amına koyim böyle işin.

(bkz: şiir sevmeyen erkeklerin daha zeki olduğu gerçeği)

hırçın olanlar daha çok hoşuma gidiyor. şiir var, şiir var.

Şiir seven insanların iddia etmediği naifliktir. Ancak şiir sevmeyenler şiirseverlere bir saldırı öğesi olarak kullanıyorlar. Vay Arkadaş memlekette şiir sevmek bile suç olmuş. Fuzuli'nin şikayetname'sinden serbest çağrışımla: Şiir sevdüm gerizekalısın deyü aşağıladılar.
Bu ince ruhun bir gereğidir dedüm.
Para getürmeyen gereksüzdür dediler.

Olmayan naifliktir aslında naifliği buradaki gibi tanımlayacaksak eğer Zarifoğlu'nun dediği gibi şair aşka boyun eğer , zulme değil.

Herkezin bildigi angutluk. Kendilerinin bile anlamadigi randomize kelimelerle artistlik yapanlar icin herkez ampul diyor. Hem de herkez.

yoktur öyle bir naiflik nefret şiirleri varken.

hepsi bıdık onların. oksanasigiller klasmanindandirlar.

çoğunlukla, şiirden anlayabilmek için başlı başlına hassas olmak gerekir.

yalnız, naifliği her zamanki gibi yine yanlış yerde kullanınca işler karışıyor. naif; sade,doğal,saf,temiz anlamlarına geldiğine göre, şiirseverlikle naifliğin temelde bir ilgisi yoktur.

daha önemli mesele de şiir seven insanlara dahi tahammül edemeyişimiz galiba. otobüste yanlışlıkla birinin ayağına bastı diye dayak yiyen, yolda 'sen bana yan baktın' diye kavga eden, kendisine benzemeyen herkesi düşman gören, prensip olarak herkesten nefret eden toplumun bireylerinin sözlüğe yansıması bu şekilde oluyor galiba.

ne oluyor bize?