bu etki kampüsüstan izlemek ile başlar efendim. kampüsüstan izlenir oradaki gençlerin eğlenceli paraya ihtiyaç duymayan ya da numaradan iki gün parasızlık çektikleri gözlemlenir, evlere bakılır mis gibi ,altlarında kamyonet yurdumun orası senin burası benim dolaşmakta abiler. sonra yanlarında mis gibi kızlarda var. [ (bkz: tuğçe kazaz), (bkz: ırmak ünal)]sınav haftaları sadece jinekolog adayı öğrencimiz çalışmakta diğerleri kafe keşfetmekle meşgul. gezip tozuyorlar hop herkesle kankalar, ne not bulma derdi ne çıkmış sorular umurlarında değil. fotokopiciye girmiyorlar bile. tabi gençlerimiz izliyor kampüsistanı üniversite için hayaller büyük. birde madalyonun diğer yüzü var.zaten tıp kazanamadım pek çalışmam ozaman diyerek okula geliyor ilk gün, kimse sallamıyor. orada biri varmış kimsenin umurunda değil. yurt desen devlet yurdunun iğrenç mavi çarsaflarında yatıyorsun, sınıfta parmakla gösterecek kadar kız var *,çan eğrisi var herkes not peşinde soruları bulan saklanıyor. sosyalleşme, kızlar, kamyonet, yazın tatil köyü, neredesiniz ulan diye haykırıyor insan içinden küfrediyor kampüsistana, hani diyor nerede hayalimdeki hayat ders çalışmadan gezeceğim içeceğim sıçacağım üniversite. işte tıpta bu etki kampüsistan etkisi olarak tanımlanıyor.