üniversite birin ilk dersinde hissedilen

insanda çeşiti çeşit duygular oluşmasına sebebiyet veren hislerdir. bendeki:bu kredi ne zaman yatacak yaa. doğru düzgün kalacak bir yer de ayarlayamadım. (arkada neden geldim istanbul'a fon müziği).

"bu adam böyle ders anlatmayı nereden öğrendi" .

gözlerin eski sınıfını arar böyle bir hislenirsin sonra yanına bakıp lisede ki kankanın yokluğu kalbine oturur. herkes sevgi kelebeği olmuştur adete, yanlızlıktan dolayı bütün millet bütün yıl boyunca kanka olucağı insanı aramaya başlar. genelde ilk gün tüm sınıf birlikte takılırlar (sürüyü kaybeden çil yavrusu gibi).

-ispat ne ki?
-bu adam ne saçmalıyor?
-aha bana bakıyor lan!
-saçmalıyor dediğimi mi duydu ki?!
-hass.. hala bana bakıyor lan kesin anladı!
-tahtaya gel diye bana mı diyor?yok yok alınmıyım üstüme, belki bana demiyordur, boş yere panik oldum ben kesin evet ya.
-en iyisi sınıftakilere bakayım biraz, lan tüm sınıf niye bana bakıyor ki?

+ sen, sen sağır arkadaşım!adresine davetiye mi yollayayım? bugün yarın teşrif edebilir misin tahtaya?
-ney? ben mi?
+adın ne senin!?
-aha taktı bana şerefsiz!

bu hoca kafayı yemiş diye düşünmüştüm. odtülü bir matematik hocamız vardı. 26-27 basamaklı sayılarla 12-13 basamaklı sayıları çarpma, bölme yaptırırdı bize. bunun bölümümle ne alakası olduğunu hala bilmiyorum.

-ulan ne çok kız var burda?
( eylül 2006 - dört sene devlet erkek yatılı lisesinde okumuş birinin o anki iç sesi)

keşke hoca gelince ayağa kalkmasaydım ya kimse kalkmadı*.

- hepsi mal lan bunların.

"kimseye bakma, fazla samimiyet kurma, bir tanecik yakın arkadaş yeter, derslerine bak, aklın havada olmasın" gibi düşünceler.

Benim ilk günüm "nereye düştüm ben?" bakışlarıyla geçmişti. insan hayret ediyor.

sene: 2007
yer: esogü kimya bölümü
ders: genel kimya
hoca: prof* dr ismail kıran

ee arkadaşlar hepiniz hoşgeldiniz. eee şimdi kafanızda ne var bilmiyorum ama açık söyleyim, eee bir çoğunuz malesef kimyagerlik yapamayacaksınız, eee bir kısmınız okulu bırakacak biteremeyecek, bir kısmınız alakasız işler yapacak, bir kısmınız öğretmenlik yapacak çok azınız mesleğini yapacak şimdiden hayırlı olsun....

buna benzer cümleler kurmuştu hocam o an hissedilenler, kendine, hayata edilen küfürler anlatılmaz yaşanır ki sonuçta 2009'da bıraktım bölümü.

dekan derse girip anfiye şöyle bir bakıp "bu sene de kızlar daha fazla" deyip gitmişti. erkek lisesinden gelen biri olarak hissettiklerimi anlatmam mümkün değil.

zil ne zaman çalacak acaba?

(bkz: üniversite bir)*

cüzzamlı mıyım ben, niye kimse benim yanıma oturmuyor ?

bunlar ne ara kaynaştı ?

diğer yıllarda da benzer soruları sordum sonra alıştım herhalde sormaktan vazgeçtim.

ilk dersimize gelen hoca
"niye bu kadar çok kontenjan vermişler bu bölüme? Geçen sene mezunlardan 2 kişi atandı."demişti pislik.
Hepimiz de ağlayarak koşmak istemiştik.
Mezun olduk ve 1(bir) kişi atandı.