ün aşığı kız

zamanında çok koştum peşinden. Çocukluk işte, şiirler yazdım, şarkılar besteledim o zaman, onun için. Beni hiç istemedi, ortalardan kayboldu, muhtemelen de aldattı.

"olmuyorsa zorlamayacaksın"

zorlamıştım, yara kabuk bağlayıp, kaybolmaya başladığında anladım.

"zaman"

Zaman, başkalarının ellerini tutmamı, başkalarıyla sevişmemi sağladı. Unutmak değildi ama; onu, bir kavanoza koyup, bir yere kaldırmama izin verdi. Geçti gitti mevsimler, kavgalar, sevinçler, hüzünler, yüzdeki çizgiler, belki biraz öksürük, belki değişen bakış açıları... Şimdi buradayım.

Beni görmeye gelmiş, haberini verdiler "sizi bir bayan aradı", "adı?"

Oydu, görmek istemedim, gereksizdi yaraları kaşımak. Kaldığım yerden devam ettim hayatıma.

Sonra,

Sonra ortak arkadaşlarımdan biri "götün kalkmış, onu görmek istememişsin" dedi.

Ben değişmedim, hayatım her zamanki gibi, halen burnumu kurcalıyorum, kahvaltıda yağ sürüyorum ekmeğime, halen aynı evde oturuyorum. Uzak duruyorum bazı şeylerden, ünden önceki gibi.

sosyetik anne babanın kızı..