öyle bir depresyona girmek ki çıkışı bulamamak

Öncelikle Geçmis olsun kardeşim.

Sonuçta hepimiz öleceğiz.

Ama ölmeden önce varoluşçu filozofları tanımani öneririm.
Sadece Anlam aramakla olmuyor. anlam yaratmakta gerekiyor.

Butün uydurmalardan, yalanlardan, masallardan üretilen anlamlardan kurtulmak zorundayız. Besbelli yapayalnızız, gökler sağır acılarımıza.
Biz kendimizle sınırlıyız kimse bizim hissiyatımızi duyumsayamaz, kimse bize bizim kadar yakın olamaz.
Sanirım tanrı dahi hissetmiyor hissettiklerimizi.
Eğer bilseydi dayanamaz çoktan çekerdi dünyanın ipini.

Şöyle bir önerim de olmayacak.
Mesela Kendinden uzaklaş demek eksik olur bence.

Kendinle kal, kendinle kendini aş, kendinle başar bunu.

Kendinden kaçma telaşıyla, Kendinden uzaklaşma çabasıyla hareket ettikçe bir çamura saplanıp kalırsın.

Kendinle beraber kendinle yükseğe çikmak olmali hedefin. Değişim, iyi hissetmek, çikış yolu ancak böyle mümkün.

Bir şeyleri aşmak geride bırakmak böyle mümkün.

Dilenerek, yerlere yüz sürerek.
Kendini acizlestirerek değil.

ilaçsa bilemiyorum tek başına ne kadar faydalidir. Belki de hedefe ulaşmak için yardımı olabilir. Aksi halde ilaç da ilaç değil acılarımıza bana kalırsa.