önlük cebindeki mendil

küçükken çizilen evlerin çatıları gibi üçgen durandır.

özenle koyardım onu her sabah, hep aynı şekilde çıkardı cebimden. sanki benim karizmamdı o. asaletimin kaynağıydı. neden yapılırdı bilmiyorum. ama bembeyazdı hiç sümük sürülmedi. bir iş adamı için kravat, bir garson için papyon ve demirel için şapka neyse benim için o oydu. bir kutsal görevdi onun sivri başı.