ölüleri öldürememek

(bkz: geçmişle yaşamak)
Milletimizin ısrarcı olduğu durumdur. Tarih ile övünürüz. Tarihi kişiliklerle falan. Örnek olarak Mustafa Kemal ATATÜRK'Ü alalım. Bir düşünün bu adam Türkiye'ye ne kadar katkı yapmış kabul. Cumhuriyeti kurmuş tamam. Bir sürü katkısı olmuş saygımız sonsuz. Ama bu adam öldü. Yani 10 Kasım 1938'den itibaren ülkeye herhangi bir katkısı olamaz. Bizim Mustafa Kemal'imiz var demekle sen bir adım dahi ileri gidemezsin. Yeni şeyler düşün. Mustafa Kemal'i öldür kafanda ve onun sana bıraktığı fikirler diri kalsın. ileri görüşlü ol. Ne biliyim yeni şeyler yap yenilikçi ol. O senden onu putlaştırmanı değil ülkeyi kalkındırmanı yenilikçi olmanı isterdi. Eğer sen onu putlaştırıp onunla yaşarsan, onunla övünürse, onunla Türk milletini yüceltmeye çalışırsan tabii gerici olursun. Tabii koyun olursun. Unutmayalım bu ülkeye birilerini putlaştırarak hiç birimizin katkısı olmaz.
Önemli olan kişiler değil fikirlerdir. Kişiler ölür ama fikirler daima diri kalır.

Haklı yazı. Şukulanısıcasına yazılmış. Bize hiç bir şey kazandırmayacak geçmiş.

Basiyla sonu ayri oynayan yazi.

Yeriyomuyuz övüyomuyuz ?

yermek veya övmek çok mu fark eder? Sonuçta ülkeye herhangi bif katkısı olmayacağı gibi zararı olacaktır.
(bkz: dinci atatürkçü tartışmaları)

mesele ölüleri öldürememek değil yeğen yaşarken içimizde ölenler...

ölüleri tekrar tekrar öldürmek isteyenlere ithafen yazılmıştır.