ölmek üzere olan birini izlemek

son dönemlerde bolca okuduğumuz ve izlediğimiz haberlerde gördüğümüz kadarıyla içimizde o kadar cani varmış ki.
herkes karşısında ölen kişi için acı duymuyor anlaşılan.
küçüçük çocuğu boğan sonra yakanlar, bir kızı onlarca kere bıçaklayıp sonra kafasını kesenler, eski karısını, nişanlısını sokak ortasında öldürenler.
bu kişiler (insan demeye dilim varmıyor, elim yazmıyor) ne hissediyordur öldürdüklerini izlerken?

(bkz: ben yüzme bilmiyorum)

bazen öyle bir durumda olursun ki müdahale şansın sıfırdır ve o insanın karşında can çekişmesini izlemekten başka alternatifin yoktur.

eğer ölmek üzere olan kişi hayatınızdaki en değerli kişilerden biriyse tamamen acı keder yüklü anlardır. bakmaktan da alıkoyamazsınız kendinizi. en kötüsü ise onu hep o durumda iken hatırlayacak olmanızdır.