ölmek için uygun bir gece

Not today...

pek katılmadığım öneri.

bu gece ölmek istemiyorum. kış aylarında öldüğüm zaman tekrar dirilmem 30 yılı buluyor. en son 1910 yılında kış ayında zatürreden öldüm izmirde. gözümü açtığımda kuşadasında bir sahilde uyanmıştım. sene 1942 idi. ne zaman ölsem, dirildiğimde mutlaka bir sahilde kumların üstünde yatıyor olarak buluyorum kendimi.

odamın içi bira ve diğer alkol ürünlerinin boş şişeleri ile dolu. cep telefonum arkadaşlarımın vede sevgilimin mesajları ile dolu. bütün sözlükler liseli ile dolu. derimin üzeri sanki sıkıntı ile kaplanmış. deyim yerindeyse "içim sikişiyor". nedensiz yere kendime küfür ediyorum. odamda ki aynaları kaldırdım. yastığa başımı koyduğumda gözlerimi kapatamıyorum, kapattığımda kendi suretimi görüp tiksiniyorum. bilmiyorum bu gece kendimden nedensiz yere sıkıldım. keşke bir pazar olsa kendime yeni bir ben alsam. intihar bana hiç bu kadar yakın gelmemişti. oysaki sabah gülerek uyanmıştım şimdi ise "bileklerimi kesmiyim etraf kan olur fetu arkamdan küfür eder temizlerken*" şeklinde cümleler geçiyor içine sıçtığımın beynimden. bilmiyorum ben neden böyle oldum ortada herhangi bir şey yokken. güzel bir gece hava ılık, hafif bulut var ama aralarından yıldızlar görünüyor bu dünyadan gitmek için uygun bir atmosfer.