bugün

insan olmamızın getirdiği iç güdülerimizden kaynaklanan, kimi zamanlar belirli bir süreç içerisinde, kimi zamanlar ani olarak ortaya çıkan nesnelere, kişilere, hislere, duygulara, düşüncelere, kelimelere, cümlelere, kokulara, renklere seslere ya da daha farklı şeylere karşı öfke cümleleri ya da kelimeleridir. ya da tüm bu yukarıda anlatılan şeylere karşı ortaya çıkan öfke, şiddet ileri derecedeyse kelime ya da cümlelerden ziyade fiziksel olarak ortaya çıkmaktadır. örneğin; bir duvarı yımruklamak, oturduğun masayı yumruklamak ya da oturduğun sandalyeyi bir duvara fırlatmak suretiyle parçalamak gibi.
(bkz: sen ne diyon yarram)*
ananı... bu cümlelerden biridir. tabii sonra pişman olunur ancak iş işten geçer.
ey hayat ruhumu hep sen kirlettin.
evde
+ anne
- efendim
+ anne
- efendim
+ anne
anne sinirli
- anan kadar taş düşsün kafana nevar baş belası
gibi.
s2cem yapacağın işi yaa..
(bkz: sıldırazaam)
(bkz: siktir lan ordan pezevenk)