çocuklukta yenen dayağı hoş bir anı olarak anlatma

dayağın hoş bir hadise olmamasında mutabık kalmakla birlikte herkesin yaptığı eylemdir.kız kısmı genelde bu dayaktan muaftır nedense.
ahmet: babam bana bir tokat attı 1 saat sızladı şerefsizim.
mehmet:bir keresinde abim durduk yere beni kemerle dövdü.
ayşe: babam vurmazdı ama bakışı yeterdi korkutmaya.

yaşanırken hoş olmayan, ilerde anlatırken hoş olan anıdır. *

el kadar bebeyken vücutları için gayet gerekli olan bir uzvu; dini motivsyonlarla kesilip yarı kastre edilmiş kişiler için standart bir klişedir. bu kişiler daha sonra binlerce kişi stadlara doluşup hemcinsleri olan hakemlerin götünü sikmek ile ilintili küfürler edip, akşamına travestiler-transseksüeller ile birlikte olup, ertesi günün öğlenine 'bırak lan onu, ibnenin teki o.' minvalinde cümleler kurarlar.

her şey olması gerektiği değil mi?

nah öyle. bütün mitlerinize, toplumsal yargılarınıza, içselleştirdiğiniz şiddete işeyeceğiz.

kaçamazsınız küçük göt delikleri, kaçamazsınız. annelerinizin gençlik mastürbasyonlarındaki fantazilerini görmezden gelmeye çalıştığınız gibi ölesiye deneseniz de kaçamazsınız.


not: demokritos haklıydı.

(bkz: bir gün yılmaz hocalarla lokalde oturuyoruz)