yetmişli yıllar

müzikleri es geçilmeden hatırlanması gereken yıllar:

http://www.youtube.com/watch?v=ZPg75v-S_BE
(bkz: moğollar)

neşeli günler , gülen gözler veya bizim aile , hiç farketmez. bu filmlerden birinde münir özkul'un ailesinde çocuk olma isteğidir.

akla geldikçe nostalji hislerine tavan yaptıran yıllardır. çocukluğumuzun naif ama heyecan dolu yıllarıdır. müziği, kıyafetleri vs bir alem olan yıllardır.

Schweppes meyvalı gazoz, baldır bacak, sinemada porno izleyebilen çocuklar, idealler, kadın çorabından örülmüş paspaslar, bakkalın gizlice gazete kağıdına sarıp verdiği sana yağlar,voltaj sorunu ve regulatörler,heidi,küçük ev,...
(bkz: Editleye editleye olgunlaşan entry)

müzikalitenin tavan yaptığı, günümüz şebek gruplarının mütemadiyen arakladığı dönemdir.

günümüzdeki yarrak gibi dizileri seyredince (buna en başta amerikanlar dahil) nerede o seneler nerede o diziler dedirten yıllar.

her şeyiyle "orada yaşamalıydım" dedirten, müzikleriyle kıyafetleriyle çok özel olduğunu hissettiren yıllar.

türkiye'de sinema ve müziğin kalitede zirve yaptığı yıllar.

Türkiye deki en birikimli gençliğin yaşadığı zaman dilimidir. onlar da hunharca birbirlerine düşürülmüşlerdir.

yaşanmamış yıllar olarak lanse ettiğimiz bir dönemdir ki büyüklerimizin anlattıklarından imrene imrene bir hal oluruz.

yani ben hiç düşünemiyorum galataköprüsünden palamut tutuğumu.

ben cocukken buyukler konusmalarina "bizim zamanimizda..." diye baslarlardi: gaz lambasinda ders calisirdik. hadi bu entryede "bizim zamanimizda..." diye baslayayim. cep telefonun yoktu, sehirlerarasina telefon baglatirdik. gelecekte simdi gencliklerini yasayanlar da soze "bizim zamanimizda..." diye baslayacaklar. internet yoktu, faks cekerdik. kagidi oldum olasi seven birisi olarak gelecekte soze soyle baslanmamasini dilerim "bizim zamanimizda kitap diye bir sey vardi, kagittan yapiliyordu. dusunebiliyor musunuz?"

eskiden cocuk olmak. 70'li yillarda cocuklugunu yasayanlar, buyuklerinden "simdiki cocuklar cok sansli!" sozunu cok sik duyarak buyuduler. odalarimizi aydinlatan elektrigin, haftada en az bir kere gidilecek sinemanin, ekmege surulen vita veya sana yaginin, bizleri okullarimiza tasiyan belediye otobuslerinin, asfalt yollarin, pilli bebeklerin, aradigimiz her seyi bulabildigimiz carsilarin, kirbeslik plaklarimizi caldigimiz pikaplarin, kurulunca yuruyen arabalarin ve daha buna benzer, bize simdi cok gulunc ve ilkel gelen, ama o zamanlar hayatimizda ayricalikli bir yer tutan butun bu ilerlemenin onemini her firsatta bize hatirlatip, kiymetini bilmemizi istediler.
kismen hakliydilar. cogunlugu, karda yagmurda okullarina yuruyerek gitmisler, gaz lambasinin isiginda ders calismislar, kirpintilardan yaptiklari toplarla oynamislardi. ekmek karneli yillari gormemis bile olsalar, o yillarin aci veren hikayelerini ezberlemisler, cocukken buyumek zorunda birakilmislardi.
ama simdiki kusak cocuklarina ayni seyi soylemiyor. bu cagin cocuklarinin yasadiklarinin sans olup olmadigindan kimse emin degil. bir yigin tuketim urunuyle donatilan hayatlarinda simdiki cocuklar cok yalniz. yaraticiligi kiskirtan yokluk ortaminda degil; sikintiyi buyuten, derin bir tembellik ve umursamazlik yaratan bolluk ortaminda buyuyorlar.
ilac kutularindan araba yapmak, gazoz kapagi biriktirmek, dergilerden gazetelerden artist resimleri kesip deftere yapistirmak onlara gore degil.
70'lerde cocuk olmanin en guzel tarafi, ozgurluk duygusuydu. gerci bunun anlamini bilmiyorduk, cunku butun arsalar, bahceler, sokaklar, parklar, deniz kenarlari bizimdi. istedigimiz zaman gider oynar gelirdik.
bunun bir tur cocuk ozgurlugu oldugunu arsalar ve yangin yerleri binalarla dolduktan; genis, serin bahceli evlerin yerini apartmanlar aldiktan; sokaklar arabalarin egemenligine terk edildikten sonra, buyuyunce anladik. meger sansliymisiz, cunku ozgurmusuz.

sosyalizm, gençlik, grevler, gerçek ve sade duygular, güzelim şarkılar...

müzik ve sinema bazında efsaneler çıkarmış, teknolojinin emeklediği ama ruhun olduğu dönem.

fotoğraflardan, dizilerden ve büyüklerden bilgi sahibi olunan yıllardır.

modasıyla, jargonuyla, iyisiyle, kötüsüyle bir daha asla geri dönmeyecek yıllardır. Hele o pantolonlar, gömlekler yok mu lan? harika!

https://www.youtube.com/w...mbedded&v=P5e2eVd2mrM#!

60'lı yılların meyvesini verdiği dönemdir. yaşamak istenilen yıllardandır. bir de güzel şarkıları vardı;
http://www.youtube.com/watch?v=P5e2eVd2mrM

babamın : "onlar denizde, biz tarlada yandık" diye ozetledigi yillar...

yaşamayı çok isterdim lan bu dönemde.

yaşanılası dönem.

benden 20 yıl öncesi...