bugün

Fazlaca yorulmuşuzdur. Yen insanlarla tanışmaya can atarken adım atmaya mecalimiz yoktur.
Eski tanıdıklarımız da kazık atıyo, o nolcak???
En iyisi kendinizi offline moduna almaktır.
üşenmekten ziyade artık inancını yitirmektir.

en güvendiğin en sevdiğin ve en çok sevildiğini sandığın insanın bile sana ihanet etmesi, her şeyin kocaman bir yalan olduğunu fark edince insan bir daha kimseye inanamıyor, o tanışılan ilk günlerde yaşanan resmi tavrı bile sahte buluyor. biliyorsun ki o da sana kazık atıp gidecek.

yalnızlık mı? en güzeli.
çabala, kendini tanit, anlasmaya calis, terk edil, cabala, kendini tanit, anlasmaya calis, terk edil. ehh yani
kendi gibi davranmayan insanın derdidir bu. role bürünmenin verdiği ağırlıktır o üşenme, yoksa ne var, her gün 10 insanla tanış.
çekingenlikten kaynaklanan durum.
Bende de olan üşengeçlik. Yeni kişiye kendimi ifade etmeye çalışmak, ona ilgi göstermek, vakit nakit harcamak.. yok abi uğraşamam.
Her yeni insan potansiyel bir beladır.
Halbuki her yeni tecrube ruhu yeniler. Gel de bunu yurdum premses kadinlarina anlat.
Bazen eğlenceli olabilir.

O kadar da karamsar bakmamak gerek. *
Böylelerine defolu basacaksın tanıştığın kişilere.
aynı ben, nevet.
Şarkı sözü gibidir.
" birini yeniden tanıyıp boşuna alışıp, sevmeye değmez. Dön bana. "

Herkes sonunda aynı kisiye dönüsüyor, sen aynı sen oldukca acın aynı oluyor.
Kendini yeniden tanit, anlat, dinle. Ohooo.
Eskiler kendinize ceki duzen verin.
Zaten konuşma 2 3 gün sonra bitiyor tanışmaya gerek yok.
belli bir yaştan sonra bıkkınlıktan ve yorgunluktan kaynaklanan üşenme hali.
''burada tanışılmışı var'' diyerek eski arkadaşların ve dostların kıymetini bilmektir.
Son bi kaç senedir içinde bulunduğum durum. Tanışmaya gelirlerse sorun yok.
Yeni sorumluluk almak istememektir özü.
Henüz kendisiyle tam tanışamamış insan derdidir.
okudukca üşeniyorum bak.
'Cv bıraksın şuraya bi ara okurum.'

O derece.
heyecan verici bir şey olmadığı sürece genelde olması gereken şey.
En sonunda aradaki ilişki/sohbet falan biteceği için ben de üşeniyorum. Ayrıca gidenlerin arkasından mal gibi üzülüyorum.
Yarım kalanlarla yaşama isteği, aynen böyle hissediyorum...