yeni bir kente girerken yasanan huzun

özellikle şehirlerarası yolculuklarda yasanan ve sabaha karsi 5-6 gibi gunesin dogmaya yeni yeni basladıgı saatlerde girilen sehirlerde otoyolların ısıklarının acık olması, yolların bos ve havanında yarı aydınlık yarı karanlık olmasıyla tavan yapan huzunluluk hali. insanın icini hos eden bu huzunluluk halinde genelde bas cama yaslanarak manzaralar suursuzca seyredilir. hele birde kar manzarası varsa kentte, degmeyin keyfe.

varılan yer manisa yönünden izmir ise tepeden körfezi ve hilton oteli'ni görmek "artık bana bir şey olmaz" dedirtebilecek kadar güvenilir ve huzur dolu bir his verir. gözü dolar insanın.

ozellikle trenle giriliyorsa o kente o huzun bambaska bir yer edinir kiside. ankara'nın karlı ve engin bozkırlarında gunesin dogmasına ramak kala sıcacık bir kahveyle huznunuzu paylastınız mı sizden iyisi yoktur dogrusu.

olayı dramatize etmenin daniskasıdır. yoktur hüzün müzün, altı üstü, götü başı, hepi topu yolculuktur. can yücel benim göbek adım, emrah a ağlamayı ben öğrettim diyen bünyelerin manipülasyonudur.

(bkz: dağılın şimdi)