yaşam ve yalnızlık

yalnızlık ; her kimliğe doğuştan yazılı tek uğraşıdır insanın , bir yaşamı sırasında .
"tek sermayesi . sahip olduğu tek şeydir . kıymetini bilmelidir" dedi .
yalnızdır insan . hep kalabalıklara karışma telaşı bundandır .
kalabalık yalnızlıklar , yalnız kalabalıklar oluşur . şehir şehir , ülke ülke .
kalabalık arttıkça , artmaktadır yalnızlıkta .

insan bir ölümü istemez , bir de ondan beter yalnızlığı .
amma ikisi de gelir muhakkak başına , bir yalnız yaşama sırasında .

" ölümün değil ama yalnızlığın bir tek çaresi var. " dedi .
tek çaresi bir aşktır , yalnız yaşama sırasında nefes almanın .
" aşkta zaten iki yalnızlığın , ortak bir yalnızlıkta buluşmasıdır " dedi.
aşık olun gösterin birbirinize yalnızlıklarınızı .
nasılsa ayrılık insanın kendi tek kişilik yalnızlığını özlemesi ...
sade ölüm değil , ayrılıkta yaşamın emri .

evet söyledi ya da ben duydum .
duyduğuma göre elbet bir ses söyledi bu , söylendikçe usülen söylenir olan sözleri .

evet duydum söyledi . her duyduğumda ağladım .
pek çok ağlayışım sırasında duydum .
kalbim tutanak tuttu duyduklarıma .

"soruldu "dedi , cevap alındı .
"yaşamak" dedi . "tek marifetiniz , biraz özen gösteriniz ."
"zulüm ; kimse zalimlik yapmayınca biter . mazlumlar dahil ". dedi .
"ama yapmayın , o daha bir çocuk ." dedi , tanrı .

yahu gördüm neyleyim . insanlar vardı duvarların içinde .
ya ben hep duvara konuştum ya da duvar değil konuştuğum . içinde insanlar var .
nedense beni anlasın istedim , içinde insan olan duvarlar .
bilmiyorum belkide ben gerçekten delirdim , onlar haklı belkide .

içinde değil duvarların insanlar .
sadece arasındalar .

not :

bana bir şeyhler oluyor isimli tiyatro gösterisinden alıntıdır .
ancak okumaya değerdir .

videosu da izlenebilir, muhteşemdir:
http://www.facebook.com/v.../video.php?v=175589817071