bugün

soyleyemediklerimi soylerdim.
yani soyleyemediklerimi ancak boyle bir durumda acik acik soyleyebilirim. halbuki simdi gidip soylesem butun dertlerim yok olup gidecek.
istanbul manzarasının en güzel gözüktüğü yer neresi ise orda ölene kadar rakı içerdim herhalde, ne bilim olm.
yarın ölmeyeceğini düşünen yazarlarca dalga geçilmiş. ya ölürsen?
son kez bir film izlerdim denilendir. işte o kadar boş bir hayatım var...*
hiçbir şey. çünkü zaten her günüm son günümmüş gibi yaşıyorum. *
Kadıköy'e giderdim son günüm olduğunu bilip dolu dolu yaşardım. Birde yaklaşık bir aydır sadece benim bildiğim henüz en yakın arkadaşımla bile paylaşmadığım kişiyle tanışır ona onun için beslediğim duygularımı söylerdim.
Deniz kiyisina gider kagittan gemiler yapardim.
sanki son günümmüş gibi yaşardım.
ilk uçakla anamın babamın yanına gider onlara bol bol sarılırdım heralde. eğer onlar bunu bilmiyorsa çok da çaktırmam izne geldim falan derdim. sonra gider 1.5 yoğurtlu soslu iskender yerdim, bugüne kadar biriktirdiğim bütün parayı da babamın hesabına aktarır sonra da sevdiceğimi arar ev boş mu diye sorardım. yok yav ondan değil bi hellalik isteyim diye.
Daha o psikojiye bile giremedim. Düşünecek zaman olmaz mı amk.
Eroine başlardım.
salak gibi ağlarım heralde ağlarken de uyuyakalırım.
sevdigimle beraber son kez mutlu bir gece gecirirdim galba.
Bir saniye sonranın garantisi olmadığını düşünürsek bir hayli uzun bir liste olur. Demek ki neymiş yarın ölecekmiş gibi yaşamak gerekmiş.

(bkz: yarin olecekmis gibi yasamak)
annemin babamın kardeşimin yanına gidip sarılırdım öperdim. ölene kadar ağlardım galiba.
kankalarımla buluşup son defa onlarla vakit geçirirdim.
duygulandım ölmek istemiyorum ben!
suikast.
Şimdi intiyar ederdim.
bir gün anlamsız bir biçimde yaşamaktansa durumu öğrendiğim an intihar ederdim.
tüm gün uyurdum.
hayatımı sorgulardım herhalde, bu aralar sık sık yaptığım gibi. Gençlik yaşları gelip geçmeye başlamış, daha dün gibi anımsadığım olayların üzerinden neredeyse 10 yıl geçmiş. Murat göğebakan ölmüş. Anadolu rock gitmiş anlık şarkılarla hayatı deli gibi tüketen bir nesil yeşermeye başlamış. En saf duygularla yaşayan insanlar aşağılanmaya başlanmış, cahilliğin eğitimsizliğin yüceltildiği bir topluma dönüşmeye başlanmış bu ülkede ölümden sonrası en son düşüneceğim konu olurdu herhalde. Sigaramı yakar çayımı demler ölümü beklerdim. Böyle.
milletle barışıp helalleşirimve aşık olduğum kıza seni seviyorum der tuta dudaklarından öber evden 500tl alıp bu parayla The Macallan Single Malt 70 cl viski alıp yanınada bi paket marlboro alıp ölüm saatimi beklerdim şöyle hafif bir müzik eşliğinde.
son günlerimi ibadet ile meşgul olurdum. Kalbini kırdıklarımdan özür dilerdim.
sozluge soyle okkali bir entry biraktiktan sonra son kez direksiyon basina gecer, olene kadar araba surerdim. o kafa anca oyle dagilir.
ne yapacağımı düşünürken ölürdüm herhalde.
hakettiğini düşündüğüm birkaç kişiyi daha yanımda götürürdüm sanırım.
yaşama amacı kendisi olan ve ufak bir gülümsemeyi bile karşısındakine çok gören tanıdık/tanımadık herkesi öldürürdüm.
ölüme 1-2 saat kala da tüm telefon rehberimi baştan sona arar, herkesi ne kadar çok sevdiğimi son kez haykırırdım.