yaptığın banaysa öğrendiğin kendine

annelerin, teyzelerin ve ninelerin günde en az bir kez savurdukları cümle. adeta zikir gibi lan. bu cümleyi söylemezlerse rutinin dışına çıkmış oluyolar. bi şeyler eksik kalıyo sanki.

anne yemek yaparken kıza seslenir. "kalk kız soğan doğra" şeklinde. kızı homur homur eder tabi. anne ise derhal bu sözü yapıştırıverir.

teyze evi temizlemekteyken yiğenine seslenir. "kalk kız tozları al" şeklinde. kızceğiz homur homur eder elbet. teyze de bu sözü seslendiriverir.

tüm bu ritüel sonrasında "el oğlu bize benzemez gızım. aş ister, iş ister. öğreneceğsin şimdiden" demeyi de ihmal etmezler hiç. sonra genşler neden evlenmekten çekiniyo, genşler niye çok hayta. allam yalebbim.

bu tırı vırıları bıraksalar da, dürüstçe "bana yardım etmeni emrediyorum" deseler 2 gram göbüşleri erir sanki. hep bi yalan dolan, hep bi bahane. sinirlendiriyosunuz kadınlar insanı.