yalnızlığın dibinde yaşamak

(bkz: yazar beni anlatmış dedirten eserler)

bu saatlerde -öyle olmasa bile- kendisini hissettiren duygudur. herkes gibi vaktinde uyuyan insanın hissetmeyeceği duyguda olabilir. tabi kronikleşmişse bu hissiyat yapılacak çokta fazla bir şey bulunmamaktadır yazık ki... zamanla geçer gibi züğürt tesellilerinin fayda etmeyeceğini züğürtlerde bilir nihayetinde.*

(bkz: sessizliğin dibinde yaşamak)

(bkz: sesimi duyan var mı)

olması geeknlerin birdaha eskisi gibi olmayacağını hatırlatır insana. hayat en sağlam sololarından birini atıyordur hergün söylediğiniz bu şarkıya.
yüzler gergin, şarkının adı yalnızlığın dibi...
yaşayan bir ruhun suskunluğu...

işden gelip akşam yemeği bile yemeden uyuyup bu saat de uyanmakdır... *

dibi gördükten sonra daha da batılamayacağı için mecburu istikamet artık oradan kurtulmaktır. işte bu nokta da her şey kişinin kendi elinde. dipte kalıp yaşamak yada oradan kurtulmak.

En dipte, göğüslerine afyon sürmüş bir dilber edasıyla yüreğinizi sarmalayan yanlızlığı görürsünüz... Kaçmaya güç yitirebilecek kadar irade sahibi biriyseniz elbet yararsınız çemberi... Çıkarsınız insan içine.. Uyanık olmak lazım tabi..
aklınız, dışardaki hayatın anlamsız; yüreğiniz de içinizdeki evrenin doyumsuz olduğunu söylüyorsa afyon çemberine alınmışsınız demektir...

dibe düştüğüm nokta. tutunacak bir dal bir el arıyorum.