yalnızlık edebiyatı

En drüst ve insanın duygularını en samimi şekilde yansıtan edebiyattır. Aşktan sonra gelendir yalnızlık. yada dosttan sonra gelendir.

bencil bir sanat anlayışı var olsada bu kesinlikle tamahkarlığa kaçmaz.

yalnız insan, önce kendini, sonra yine kendini düşünen insandır.

bu bir seçimdir. insan isteyerek yalnız kalmaz. sadece tek başına kalır. ki bu yalnızlık değildir.

yalnız insanın bir rutini vardır. o rutinde ilerler hayatı. bundan şikayetçi değildir fakat bunu sevmezde.

kesinlikle kendisine lutfedilmiş olanlardan memnundur, asla nankör değildir. bilir ki kendisinden çok daha kötüler vardır. yalnızlık kötü değildir bunu bilir ama insanların yalnızlık hakkındaki düşüncelerinin "zavallı, ezik, acınası" olduğunu bildiğinden onlara acır.

pesimizmin nasıl güzel bir şey olduğunu öğrendikten sonra bu akıma kayabilirler ama benim gözlemlediğim hiçbir yalnız optimistik değildi.

değerli mümin kardeşlerim, pesimizm kötü bir şey değil. hepimizde birazcık vardır bundan. pesimizm kendini en kötüye hazırlamaktır. en kötü olan senaryo, beklenen senaryo gerçekleşmediğinde o senaryodan daha yukarıda, beklenilenin aksine lehinize olacak her senaryo sizin için rahatlık olacaktır.

aksine optimizmde iyi beklersiniz, kötü karşınıza çıktığında müthiş bir bozguna uğradığınızda, tamamen yıkar, çöker içte bazı yerler, büyük bir hayal kırıklığı bırakır.

yalnız insan ununu elemiş eleğini asmış, dünyadan elini eteğini çekmiş insandır.

boku çıktı, ayağa düştü. gerçek yalnızlar susuyor.