yalnızken çöken anlamsızlık duygusu

yalnızlığın bünyeye verdiği o hiçbir işe yaramama, kimsenin gözünde beğenilememe gibi hissin tavan yapması. etrafındaki insanlar tarafından el üstünde dahi tutulan birisinin yalnızken içine düşeceği daha doğrusu düşme ihtimali olan fırtına. kişinin kendisinin tek bir kişi iken hiçbir işe yaramadığına karar vermesi.

bile bile çökmesine izin verdiğimiz duygudur. yurttan eve çıkan bir bireyseniz hayalleriniz, yalnızken hayatın mükemmel olacağı üzerinedir. birkaç gün gerçektende süperdir. devamında yaşanan günlerse,

patates kızartması makarna köfte pizza gibi yiyecekler o kadarda zevk vermez.

sesini kısmadan dinlediğiniz fix şarkılarınızdan sıkılırsınız.

sonradan zaten paylaşılmayan yemekler özenle yapılmaz, açlıktan ölüneceği zaman yemek yenmeye başlanır.

alkol almak önceden 'hadi içmeye gidelim 'ken artık sessizce markete gidip yarın neyle bira alacağınızı düşünmekle ve daha sonra bilgisayar, tv , cep telefonu üçlüsüyle kafa olduğunuzda gidip yatakta sızmakla sonlanır.

normal günlerde evden çıkmayan o arkadaşlar da, en ufak bir tatilde evlerine giderek hainliklerini sergilerler.

yemek yemek, müzik dinlemek, özgürce saatlerce içmek anlamını koruyamaz ve yavaşça yitirilir. hayatın dışarda olduğu gerçeğiyle planlar yaparak geniş çevre edinme çabaları ve evi gerektiğinde temizlenecek ve uyumaya gelinip özlenecek bir yer olarak görme isteği çılgın boyutlara ulaşır. evet her şey anlamsızdır.
kafayı yemeden dışarı çıkın. kalabalıkta yalnız hissetme olaylarını geçin, yakışıklı / güzel biriyle otobüste kesişmenin hoş olmadığını iddia etmeyin sakın !
yada bir barda slow rock havalarda ufak bir kıvılcımın nasılda kanınızı kaynattığını unutmayın !

Yalnızlık düşündürür...

insanın aklına geçmişte hiç takmadığı ama küstüğü bir insanı getirir, keşke küsmeseymişimler gelir sonra.

Ondan sonra çok taktığı çok sevdiği insanlar gelir, keşke umursamasaymışım lan bu malı, keşke değer vermeseymişimler gelir sonra...

Gelir de gelir amına koyim, düşünmekte bedava, aklına gelen de bedava, geliyor ne de olsa. Can sıkmakta bedava, pişmanlıkta bedava...

kalabalık arasında ki daha tehlikeli olmasına karşın yalnızken olması daha normal algılanabilicek olandır.

Bekleyiş, umut, sabır. Sonra ise çöküş, hayalkırıklığı ve kabullenme. Kabullenmeden sonra ise yaşanan boşvermişlik ve kayıtsızlık..
filmdede belirtildiği gibi bu sıralar ölebiliriz yalnızlıktan..