yalnız yapamayan insan

başkalarıyla nasıl yapabildiğine hayret ettiğim insandır.

yalnızlık tam anlamıyla kendin olmak, kendini tanımak ve gerçek manada yaşadığını anlamaktır.
yalnız değilsem sanki kafamdaki şalterlerin pek çoğu indirilmiş gibidir. herkes bir şekilde engeldir insan için.

düşün ki çıt çıkmayan bir yerdesin, senden başka hiç kimse yok, dikkatini dağıtan hiçbir ses...
yapacağın işler üzerinde nasıl da yoğunlaşırsın ama. nasıl da yapacak işler bulursun kendine.

ben böyle zamanlarda sabahtan akşama kadar 200 sayfa kitap okuduğumu bilirim.
ama başka birinin varlığı sesi arasında 20 sayfa bile okumak zor gelir.

derinleşebilmek için ihtiyacımız olan şey kendimizle kalmaktır. bu en azından benim için geçerlidir.

kafamız yeterince kalabalıksa başkaları daima fazladır der nietzsche.

(bkz: neyi)