yakın arkadaşının ölümünden sorumluluk duymak

hayatın hiçbir evresinde bir kez daha kendinizi bulamamanıza yol açar. siz hiç dostunuz sizin yüzünüzden ölmüş hissi ile bir sabaha uyandınız mı..

Tam bir yıl oldu bugün. benim dağ gibi dostumun , o alev alev gözlerinin sönmesinin ilk senesi. Bana hep "ulan sen de olmasan sevilmez insanlar" derdi.
Herkesten bir kat fazla merhameti, bir damla daha fazla sadakat erdemi vardı benim nazarımda. hem en güvenilir mutlak kapıydı. Hele bir de üstüne gidince adam olmayacaksın lan sen derdi ki bana..

Yakınlığın resmi oydu işte benim için. Üzüntülerim,kırılan heveslerim,sevinçlerim.. hepsinin ilk paylaşım kapısı.. 17 yıl.. birlikte geçen tam 17 koca sene. Yeşil polarını çok severdi. Lan oğlum yoklukta mısın derdim, güvende hissediyorum oğlum bunun içinde kendimi der gülerdi hep. Naif mizahlıydı, küfürü bile sertliğini gizlerdi güldürüsüyle.

okulu bitmesi gerekirken yarım dönem uzamıştı. onun sebebi bile bendim belki, belki bunlar hiç yaşanmayacaktı benim ardım sıra gelmeseydi o sınav günü..

her şey işte o son dönem kampüsten dönerken olmuştu.ben de işten dönüyordum o gün. yarım gündü o gün, erken çıkmıştım. Kafa rahat, tüm itlik üstümüzde.
hem de onca işin gücün arasında ne zamandır görüşemediğim dostumla yıllar evvel birlikte gelip içine birbir sevinç,binbir hüzün serptiğimiz istanbul'a karşılıklı sövecektik. Sonra ver elini beleştepe. Nazarımızın Süleyman seba stadyumu'nun inşaatını seyredecektik tütünümüze iki bira ekleyip.

Bizimki benden evvel benim eve geçip elinin olmayan hamuruyla yemek hazırlayacak; önce bir güzel yemeğimizi yiyip ardından salacaktık kendimizi şimdilerde acıdan ve karanlıktan başka anlam ifade etmeyen bu şehre.

işte o gün eve döndüm, kapıyı açtım. ama ne yemek kokusu vardı evde, ne de bizim gereksizin sesi. ikisi de yoktu. trafiğe takılmıştır diye düşündüm. ama içim bir garip olmuştu. hem ne trafiğiydi bu saatte ?
Bekledim. Tam iki sigaralık.

aradım. açan olmadı telefonu. Şaşırdım. Birkaç kere daha denedim. Tanımadığıma emin olduğum bir erkek sesi yanıtladı. Ulan dedim kaptırdı mı telefonu bu. Kimsin birader dedim, tekin'i ver. Sakin ol dedi polisim ben. Şok oldum. Tekin nerede! nerdesiniz ! noluyor !
Kardeşim dedi tıkandı. Arkadaşın dedi.. ve o an gözlerim karardı.

güneş battı. Evin penceresinden giren vapur düdükleri sustu. kepenkler indi. ışıklar söndü..

otobüsüne bir büyük vasıta çarpmış. o sırada yeni bindiği otobüsün en önündeymiş..

kapıyı bile kapatmadan koşmaya başladım hastaneye doğru. ayakkabım bile yoktu ayağımda. gölgemden hızlıydım.
hastane 15-20 dakikalık mesafedeydi evime. yakınımda kopmuştu kardeşimin kıyameti.

ben daha o dakika vardım hastaneye. gözlerimin dolacak vakti bile yoktu. sonra onu gördüm. sedyede, başı örtülmüş halde. Gülay teyze geldi aklıma sadece. Ah teyzem ben nasıl tekin'i telaffuz edecektim senin gözlerine bakıp. iki kişi gönderdiniz bizi buralara, nasıl tek döndüm diyecektim.
ah benim çocukluğum, gençliğim, acılarımın yarısını bir bardak sek rakıyla takas eden adam, sevinçlerimin ortağı.. ah kardeşim benim..

Dostum ! dedim. Alnından öptüm. ama uyanmadı kardeşim.

Bir yıl oldu.

söylesenize, siz hiç hayata dair tüm insani bağlarınızı kaybettiniz mi ?

Neden hala gelmedi yoksa saati mi şaşırdı bu hıyar ?

Çok sürmez tekin çok sürmez.. buralar dar bana. Çok sürmez ben de gelirim yanına.

https://m.youtube.com/watch?v=H_O7wj2nzyI

Öncelikle tanrı sabır versin. Benim anlamadığım nokta, neden yazar sorumluluk duyuyor? Arkadaşının bindiği Otobüse çarpan arabayı kullanan kişi yazar değil, arkadaşını ölüme o göndermemiş. Bunu dışarıdan bakan biri olarak söylüyorum ama, naiflik insanı gerçekten perişan ediyor. Belki çarpan kişi yaşıyorsa o bile bu kadar vicdan azabı duymuyordur.

Tanrı kimseyi sevdiklerinin kaybıyla sınamasın. Kimseyi de sevdiklerinin ölümünden sorumlu etmesin.

çok ağır bir dramdır.

yaşamı anlamsızlaştıracak acı.

bu arada kurgu güzel ama keşke sevgili yazar yeni cümleler kullansa. (bkz: #30026049)

sözlükte okurken dağıldığım ilk entrydir. fazlasıyla zor bir durum.

edit= (#30026049) cidden dağılmıştım , acaba troll mü diye düşündüğüm halde dağılmıştım. trolmüşsün mübarek. git bari deneme, roman vs yaz da yeteneğin ziyan olmasın. (bkz: onu bulamayanlar davar) *

E250 coupe'yle kaza yapti iki tanidigim. Yakin arkadaslardi. Biri yanarak vefat etti, digerinin hala psikolojik sorunlari var.

Yaziktir gunahtir.