vahşet koşusu

Bir Nilgün Marmara şiiri.

Kimin eli daha uzun gecede?
Hangi cinayet daha derin uzak?

Ay çorabıyla örtmüş bakışını,
Dişlerinin arasındaki karanlığı
Karıştırırken sen, kösnül suya
dalan kan nalları atlarının,
ağaca tırmanmaya, kuşa girmeye
sebzeye sokulmaya köpüren
atların..
bu toynaklar dürter ağzının karanlığını,
ayın kimliğini saklayan çorabı düşürmek için,
kusursuz işbirliği dalgın karayla omuzlarının.

köpüğün yargısıyla koşan vahşet, ah!
dışardaki yok.
evin sahanında kırılıyor gece,
eli daha uzun derin uzak olana!