tevekkülde ayar vermek

boş vermek gerek bazen.
ama ne kadar boşvereceğini bir türlü kestiremiyor insan.
bazen çok salık veriyorsun boku çıkıyor.
kısmetimi bekleyeyim diyorsun, bekle bekle götün ağrıyor.
kıçının üstüne oturunca kısmet senin ayağına hiç gelmiyor.
arayayım diyorsun, hop elinden kaçıveriyor. anasının gözü artıkın!
tevekkülde ayar vermek ne zor!

neydi ziya paşa'nın meşhur sözü? bak o geldi aklıma. şu;

''insana sadakat yakışır göresede ikrah,
yardımcısıdır doğruların hazret-i allah.''

ağzına sağlık rahmetli ziya üstad. amma velakin teslimiyetle tevekkül veya tevessül arasındaki ince farklı gözetmek gerek. işte bu ayar kısımları bana hafiften borderline esintisi yapıyor. buhrandan buhrana sürüklüyor ve halatı kaçırıyor insan. iyice siklemiyorsun sonra hayatı dünyayı. boş veriyorsun

aha böyle ; (bkz: boş)