bugün

tatile gittiğinizde yemek yemediğiniz düşünen anneniz feryad eder. halbuki karnınız doyuyordur tatilde. eve döndüğünüzde anneniz en sevdiğiniz yemekleri yapar donatır sofrayı ağzınız bir saniye olsun boş kalmaz. sofrada kendi yemez elleriyle size yedirtir. anne yüreği işte.
sen zayıflamışsın, pancar gibi kıpkırmızı olmuşsun diye ufak çığlıklar ile konuşmak.
Ayı gibi olmuşsun!
(bkz: açık büfe)
evladım tatilde ne yedin veya ne yedirdindir.
bir de ordayken bir yerinize bir şey olmaya görsün. hemen başlar ay evladım nasıl oldu? , niye oldu? , kim yaptı? , senin aklın hiç yok mu? , aşık mısın sen? , hastahaneye de gitmemişsindir , ben sana arkadaşalarınla gitme demedim mi? , neden o kadar uzak yere gittiniz? ( yakın bir yere gitseniz düşmeyceksiniz de sanki )