sözlük yazarlarının itirafları

gogsumde dayanilmaz bi agri var ara ara bayilacak gibi oluyorum ama hic umrumda degil bi an once olmek istiyorum.

Ameliyat oldum, ilk gün ilaçları içmeyi unutup bileklerimi kestim. Köpek gibi de sarhoşum.

üniversite son sınıfta ilk defa okul tuvaletine sıçtım.

dışardan bakana ne güzel bir hayatım var hiç bir şeyi dert etmiyorum hep gülüyorum neşeliyim falan.
zor sözlük zor içimi acıtabilecek kadar değer verebilseydim keşke bende birşeylere
yaşadığımı hissedebilseydim. ölüm bu kadar güzel gelmezdi bana.
ölecek cesaretim yok diye yaşıyorum. hiç bir kimseye kızgın değilim kırgın değilim.
kızgınlığım yaradana kırgınlığımda keşke herşey bir insan oğluna kırılmak kadar basit olsa.
keşke bende etrafımdakilerle aynı derde ortak olsam aşk için ağlasam. mesaj atmadı diye kızsam.
yada annem hasta diye üzülsem. bunlardan daha büyük sorunlar olduğunu bilmiyorlar.

Desem mi ki?

Bunu ne zaman bir şey dıecek olsam 2 saat düşünüyorum...

bu sabah kocasinan mezarlığından geçerken kendimi sorguladım, neyim napıyorum ne için yaşıyorum diye. kulağımda adını hatırlamadığım ama içimden geçirdiğim fatihayı kesebilecek kuvvette sesli ve hareketli BiR ŞARKI olduğunu hatırlıyorum. kendimi sorguladığım nokta da tam burda başladı: sure okurken kulaklığımı çıkartmak istememiştim. beni fatiha okumaya iten sebep de zaten aynı mezar taşına 3 4 kere baktıktan sonra adamın rahmet istediği hissine kapılmaktı. kendimi suçlu hissettim. geride bıraktığım tum hafta abdestsiz gezmiştim. bu nedenle annemin ruhuna bir yasin bile okumamıştım. sanırım bunun günah çıkarmasıydı bu sabahki fatiha. okuyup bitirdikten sonra kalbimin ne kadar kirlendiğini zaman içinde benim bunu nasıl da farketmediğimi sorguladım. hatırlıyorum oysa küçükken mezarlık gördüğümde şarkı söylemeyi bırakır babama radyoyu kapattırır mezarlıktaki tüm ölenlere fatiha okur ardında da allahım musluman olmayan insanları da cennetine koy derdim. şimdi din kardeşimi bile düşünmüyorum. o kadar bencil biri haline gelmişim ki okuduğum duayı annemden ve mezarlığında bulunan şehitten başkasına hediye etmiyorum. ha durup düşünüyorum zaten hiçbir zaman maneviyatı çok kuvvetli bir insan olmadım diye. ama çocukken kuvvetliymiş onu farkediyorum. maneviyat için temiz bir kalp gerekirmiş. bizler büyüdükçe kalpleri kirletilen insanlarız. bırakın çocuk ruhlu kalsın herkes. çocukken düşündüğünüz iyi dilekleri aklınıza getirin şimdi. o saflığı temizliği...
EDiT : iMLA.

noldu bügun bana itiraflarıda okuyodum yukarda, incindim i indirdim, sildim i siktim, okuyorum, noldu bana.

istanbul , izmir , antalya , trabzon arasinda mekik dokumaktan ebem sikildi artik .

Evet ben yanlış bir adamım. En büyük itirafım bu.

sozluge geldigim ilk zamanlara nazaran, bu zamanlar da trolllesmeye basladigimi fark ettim. nedendir bilmiyorum ama bunu takmiyorum.
ortam, insani cidden etkiliyormus, bunu birkez daha anlamis oldum.

işyerinde tuvalete gittiğimde telefonla konuşuyorum.

saçımı kısacık kestirsem rahatlar mıyım acaba.

bensiz yapamasın.

http://www.youtube.com/watch?v=P1e3nB0Wlok
sanırım en uygun şarkı bu.

Daha işe başlamadan patron atarı yedim sözlük.

itiraf ediyorum sozluk. Babamin sigaralarindan arada sirada asirip iciyorum. Agzinin tadini biliyomus babam. *

bugün telefonuma bbm yukledim . degisik oldu. bunu neden yazdim bilmiyorum ama iyiydi.neyse hadi optum.

evet,
uykusuz ve penguen'i, 2 buçuk tl olduğundan beri almadığım doğrudur.
öğrenciyim sözlük öğrenci sen söyle o 50 kuruşu nasıl vereyim.evlat acısı gibi oturuyo.

bugün telefonuma bbm yukledim . ekleyip selam yazip sonra siliyorlar . tasakmi geciyorsunuz amk.

az önce bbm de betüş diye biri ekledi. sohbet ettik. birden gitti. nereye gitti anlamadım. anlamsızlıklar denizinde yüzüyorum.

az önce bbm de betüş diye biri ekledi. sohbet ettik. birden gitti. nereye gitti anlamadım. anlamsızlıklar denizinde yüzüyorum.

Sıcak bir yaz akşamıydı; odamda film izliyordum, bilgisayarın karanlık odayı aydınlatan puslu ışığının ardında, tavanda hareket eden onlarca siyah nokta belirdi. Hafif bir heyecanla açtım ışığı nedeni belirsiz bir istekle. Yavru örümcekler vardı, onlarcası bir çocuk gibi tavandan sarkıp eğleniyordu. Tamı tamına 32 taneydi. Kıyamadım, onlara bir zarar veremedim... Hem günah diye yapamadım bunu, hem de vicdanım el vermediği için. Örümcek fobim vardı.. Bu gece bu odada uyuyamazdım, uyumayı bırakın bir saniye bile duramazdım artık bu odada. Çözümü ablamın odasında kalmakta buldum. Birkaç gün ablamın odasında kaldım, o benim odamda. Ama her şeye rağmen, o yeni yumurtadan çıkmış örümceklerin dünyaya gözlerini açmış olup, bir çocuk gibi tavandan ağlarıyla sarkıp dünyayı keşfetmeye başlamarı görülmeye değerdi...

bazi yalanlar güzel bazı gerçekler acıymış sözlük.

geçmişe donuk entry lerimi oylayan bi msj atsin bana opcem. *

ayrılmış olduğum eşimin bir an önce bana geri dönmesi.

çok yalnızım sözlük. evde duvarlar üstüme üstüme geliyor. sanki boğmaya çalışıyorlar beni..