sözlük yazarlarının anormallikleri

Anime, oyun karakterlerine aşık olmak.

Olmadığı biriymiş gibi davranmak: zengin olmayan zengin, bilgi sahibi olmayan bilgili, zıpır olmayan zıpır, pic olmayan pic, akape'li olmayan akape'li gibi davranıyor.

Hiçbir surette eğlenemiyor olmak ve tepkisiz olmak. Piyangodan 20 milyon tl kazansam tepkim çok aşırı olmaz. (sevinçten pencereden atladı) tamam bu örneği geçelim.

Mesela bir zamanlar kız arkadaşımın ataması benim bulunduğum şehre çok yakın bir yere çıktı. Kız arkadaşım bunu telefonda çığlık çığlığa bana söylerken benim tepki "hadi yaa oo süper" idi. Bu da öyle çığlık çığlığa falan değil gayet bakkala "bi paket camel" der gibi bir ses tonuydu. Ben zaten çığlık falan attığımı hatırlamam. O neymiş öyle. Fakat ne insanlar var. Böyle bir durumda gider sevinçten babannesini bıçaklar. Sanırım olabilecek iyi veya kötü şeylerin gayet olası olduğu ön kanaatiyle yaşayarak hiçbir şeye şaşırmıyor, yoğun duygu hissetmiyorum. Ölüyüm.

Kendine çok fazla yüklenmek.
Valla normal bir insan evladı bunu kendine yapmaz.

semtlere, otobüslere ve kız isimlerine fazla takıntım var.

birine kitap vermeyi sevmiyorum. o kitabın dönüşünde sayfalar eğilip bükülmüş, buruşuk olunca içim gidiyor. para isteyin vereyim ama kitap olmaz.

ya çok var ama aniden sorunca unuttum hepsini.

mesela odamın kapısı 1 mm açık kalamaz.
gün içinde, uyurken. odamdaysam o kapı hiç ama hiç aralık kalamaz.

telefonum sadece ana ekrandayken kilitleyebilirim. 2. sayfada olursa kilitlemem, ana ekrana çekip öyle kilitlerim.

not tutarken bir kelimeyi düzgün yazamadıysam, bir harfin dahi şekli yamuk olmuşsa - göze batmayacak şekilde olsa bile - onu silip anında yenisini yazmazsam ileride yapacağım işlerde başarılı olamayacağım hissine kapılıyorum.

bu anormallik değil mallıkmış. kendimin farkına vardım. lol.

(bkz: komple)

Bir dinlediğim şarkıyı cılkı çıkana kadar dinlerim. Hatta o şarkıcı dile gelip küfür etme noktasına bile gelebilir.