bugün
- ak partiliyi çok fena döven chp belediye başkanı16
- akrep burcu9
- 22 şubat 2024 sparta prag galatasaray maçı14
- birini donuzlayarak ceza vermek9
- kalbin sadece bir kişiyi seveceği saçmalığı10
- arkadaşlar biri var18
- karınıza range rover alır mısınız25
- bik bik moderatör olsun14
- bir sözlük kızı ile yakınlaşmak13
- kent lokantası niye bedava değil demek22
- boşuna yaşıyorum hissi18
- anın görüntüsü15
- ülkeleri hükümetler değil kişiler kalkındırır8
- avrupanın yarrağı yemesi yakındır19
- evlilik17
- patiswiss15
- akp seçmeni15
- ali erbaş19
- manyak olmaya karar verdim silik olsun kampanyası13
- escort fiyatlarının güncellenmesi12
- diyanet işleri başkanına audi 6 tahsis edilmesi11
- modern kadinin ucuz ve kolay ulasilabilir olmasi17
- icardi1905 silik olsun kampanyası27
- türkiyede çok abartılan arabalar9
- nervio'ya aşık olmak10
- balayını italyada yapmak isteyen nişanlı14
- futbolcu ismiyle nick almak14
- chp'li o tekin'in öcalan'ın fotosu ile pozu37
- demet akalın'ın zeka seviyesi12
- gina carano9
- icardi19059
- türkiye işçi partisi10
- çin halk cumhuriyeti8
- ellerim bos gonlum hos9
- bir kadında ilk baktığınız yer neresi17
- 31 mart 2024 cumhuriyet halk partisinin zaferi8
- sözlük kızlarının don renkleri14
- aynı dizileri tekrar tekrar izlemek8
- karımın çok mutlu olacağı gerçeği13
- kadınların boşanmış erkeğe bakışı9
- merfulu8
- sözlük kızlarının ayakkabıları18
- 23 nisan ulusal egemenlik ve çocuk bayramı8
- yakışıklı erkeği çirkin gösterecek şeyler15
- türk kızlarının beğenmediği erkek tipi8
- eloande'ye koca buluyoruz kampanyası8
- her yaptığı yemeği paylaşan kızın amacı10
- murat kurum kurudu gitti8
- haçta iken sevgili ile sevişmek günah mıdır11
- yunanistan bizden çalsa rahatsız olmayacağınız şey11
Ahmet Altan'ın gazetesi tarafta yer alan 01.10.2009 tarihinde basılmış yazdığı yazıdır ve aşağıda aslı durmaktadır.
Bu yazıyı Ahmet Altan'ı seven-sevmeyen, Kürt-Türk ya da bilmem hangi etnik kökenden birileri gibi, AKP'li, MHP'li, CHP'li ya da DTP'li gibi de değil sadece bir insan olarak okumak lazım belki. Özellikle de bir çocuk sahibi iseniz en büyük korkunuzun onun kılına bile zarar getirecek bir olay olduğunu bilirsiniz. Şimdi bir de 12 yaşına gelmiş çocuğunuzun bu şekilde yaşamını kaybettiğini düşünün. Ordu bizim ordumuz ama samimiysek eğer 12 yaşındaki Ceylan da bizim kızımız, bizim vatandaşımız. Yoksa Cem'i kanundan saklamaya çalışıp kaçıran ailesinden pek bir farkımız var ?
"Bazen tek bir olay, bütün bir ülkeyi anlatır.
Şu Ceylan'ın korkunç hikâyesine bakın, Türkiye'yi göreceksiniz.
Bu ülke, bir roketle bir kız çocuğunun paramparça edilebildiği bir ülke.
Bir sosyal demokrat, bir siyasetçi, bir insan olan Deniz Baykal, "Kürt açılımının içi boş, doldursunlar konuşalım"diyordu.
Ceylan'ı vuran roket o "açılımın" içini dolduramıyorsa hiçbir şey dolduramaz.
Açılım denilen şey bu işte Deniz Bey.
"Anne, bana makarna pişirsene" dedikten sonra evinden çıkan kızın bir roketle parçalanmaması.
Bu kadar basit işte.
O kızın ölmemesi açılım.
Buna karşı mısınız?
Bunun içini boş mu buluyorsunuz?
Aslında bu soruları Baykal'la Bahçeli'ye Başbakan Erdoğan'ın sorması gerekiyordu.
Onun cesareti yetmediği için sormak bize düşüyor.
Başbakan, o roketin bir askerî birlikten atıldığının ortaya çıkmasından çekindiği için olacak ağzını bile açmıyor.
Gazze'de ölen çocuklara Türkiye'den sahip çıkmak kolay.
Türkiye'de ölen çocuklara Türkiye'den sahip çıkın siz.
Nedir bu sessizliğiniz?
Kürsü kürsü dolaşıp bağıran Erdoğanlara, Baykallara, Bahçelilere ne oldu?
Zor değil mi bir çocuğu askerler vurunca konuşmak?
"Dağa çıkarım" diye bağırıyordu Bahçeli, o kadar yüreği varsa dağa çıkmasına gerek yok, siyasetçiliğini yaptığı ülkede vurulan çocuğun hesabını sorabilsin yeter.
Bağırmak ne kolay Devlet Bey, bağırmak ne kolay.
Bak senin memleketinin bir köşesinde bir çocuğu vurdular.
Sesini çıkarmak bir yana yüzünü bile gösteremiyorsun.
Bir çocuğa bile sahip çıkamıyorsun, dağa çıkıp ne yapacaksın?
Susuyorlar.
Ceylanın vurulması bize Türkiye'deki siyaseti, siyasetçileri gösteriyor işte.
Susan sadece onlar mı?
Neredeyse bütün Türkiye susuyor.
Şu medyaya bakın.
Bu nasıl bir bıçak kesmez sessizlik Allahım.
Bir gazete neye yarar vurulan bir çocuğun hesabını soramazsa?
Onca kâğıda, mürekkebe, emeğe yazık.
Bir kız çocuğunun bir roketle vurulup parçalandığı, devletin ortadan yok olduğu, savcının köye gitmediği, doktorun karakol bahçesinde otopsi yaptığı bir ülkede yaşıyorsunuz.
Bunlardan hiç mi biri size tuhaf gelmiyor?
Hiç mi birinde haber değeri bulmuyorsunuz?
Bu medya iki grupmuş da, birisi muhalifmiş de, öbürü başbakanı tutarmış da, muhalif olan demokrasi mücahidiymiş de...
Bunlar iki grup falan değil.
Bunlar tek grup.
Öyle ortak bir sessizlikleri var ki...
Hele o muhalif geçinenler...
Ne oldu muhalefetinize?
Bu hükümetin iktidarında bir çocuk vuruldu, niye hükümete hesap sormuyorsunuz, niye muhalefet yapmıyorsunuz?
Hükümet "iyi bir şey" yaptığında muhalefet etmek için yerlerde yuvarlanıyorsunuz, muhalefet edecekseniz hükümetin bu "sessizliğine" muhalefet etsenize.
Olmuyor değil mi?
Roketi atan asker olunca sizin o muhalif dilleriniz tutuluveriyor.
Ceylan'ın annesi, "kızımın parçalarını etekliğimde taşıdım" diyor.
Hiç mi içiniz acımıyor sizin?
Hiç mi vicdanınız yok?
Bu sessizlikten hiç mi utanmazsınız?
Yarın bir gün çocuğunuz çıkıp gelse de, "bir küçük çocuğu vurmuşlar, sen neden yazmadın" dese, ne diyeceksiniz?
Çocuğunuzdan da mı utanmıyorsunuz?
Hadi vicdanınızdan, utanmanızdan vazgeçtik, gazetecilik merakınız da mı yok?
Üç askerî karakolun ortasındaki bir köyde bir küçük kız nasıl bir mermiyle parçalandı, merak etmiyor musunuz?
Her konuda birbirinizden farklıyken bir küçük kız vurulduğunda ortaklaşa sesiz kalmayı size kim öğretti?
"Anne bana makarna pişirsene" dedikten sonra bir kız paramparça oldu.
istediğiniz kadar susun.
O ölü kızın çığlığı sizin sessizliğinizden büyük.
Siz sustukça o bağıracak.
Siz sustukça o bağıracak.
Ta ki siz de bağırana kadar."
-- Ben bu yazıyı okurken kah Ahmet Altan'ı bağırıp çağırıp ağzından tükürükler savurarak hayal ettim. Kah da o şişe dibi gibi gözlük camlarının arkasında, altları şişmiş gözlerinden sicim gibi yaşlar akıtırken. Küçük Ceylan'ın ailesinin acısını, bir gazetecinin ya da bir vatandaşın çaresizlikten doğan ızdırabını, ikiyüzlü siyasilerimize isyanını hissettim. Güzel yazmış adam. Diyecek laf yok. Yazmayanlar ve yazamayanlar utansın.
Bu yazıyı Ahmet Altan'ı seven-sevmeyen, Kürt-Türk ya da bilmem hangi etnik kökenden birileri gibi, AKP'li, MHP'li, CHP'li ya da DTP'li gibi de değil sadece bir insan olarak okumak lazım belki. Özellikle de bir çocuk sahibi iseniz en büyük korkunuzun onun kılına bile zarar getirecek bir olay olduğunu bilirsiniz. Şimdi bir de 12 yaşına gelmiş çocuğunuzun bu şekilde yaşamını kaybettiğini düşünün. Ordu bizim ordumuz ama samimiysek eğer 12 yaşındaki Ceylan da bizim kızımız, bizim vatandaşımız. Yoksa Cem'i kanundan saklamaya çalışıp kaçıran ailesinden pek bir farkımız var ?
"Bazen tek bir olay, bütün bir ülkeyi anlatır.
Şu Ceylan'ın korkunç hikâyesine bakın, Türkiye'yi göreceksiniz.
Bu ülke, bir roketle bir kız çocuğunun paramparça edilebildiği bir ülke.
Bir sosyal demokrat, bir siyasetçi, bir insan olan Deniz Baykal, "Kürt açılımının içi boş, doldursunlar konuşalım"diyordu.
Ceylan'ı vuran roket o "açılımın" içini dolduramıyorsa hiçbir şey dolduramaz.
Açılım denilen şey bu işte Deniz Bey.
"Anne, bana makarna pişirsene" dedikten sonra evinden çıkan kızın bir roketle parçalanmaması.
Bu kadar basit işte.
O kızın ölmemesi açılım.
Buna karşı mısınız?
Bunun içini boş mu buluyorsunuz?
Aslında bu soruları Baykal'la Bahçeli'ye Başbakan Erdoğan'ın sorması gerekiyordu.
Onun cesareti yetmediği için sormak bize düşüyor.
Başbakan, o roketin bir askerî birlikten atıldığının ortaya çıkmasından çekindiği için olacak ağzını bile açmıyor.
Gazze'de ölen çocuklara Türkiye'den sahip çıkmak kolay.
Türkiye'de ölen çocuklara Türkiye'den sahip çıkın siz.
Nedir bu sessizliğiniz?
Kürsü kürsü dolaşıp bağıran Erdoğanlara, Baykallara, Bahçelilere ne oldu?
Zor değil mi bir çocuğu askerler vurunca konuşmak?
"Dağa çıkarım" diye bağırıyordu Bahçeli, o kadar yüreği varsa dağa çıkmasına gerek yok, siyasetçiliğini yaptığı ülkede vurulan çocuğun hesabını sorabilsin yeter.
Bağırmak ne kolay Devlet Bey, bağırmak ne kolay.
Bak senin memleketinin bir köşesinde bir çocuğu vurdular.
Sesini çıkarmak bir yana yüzünü bile gösteremiyorsun.
Bir çocuğa bile sahip çıkamıyorsun, dağa çıkıp ne yapacaksın?
Susuyorlar.
Ceylanın vurulması bize Türkiye'deki siyaseti, siyasetçileri gösteriyor işte.
Susan sadece onlar mı?
Neredeyse bütün Türkiye susuyor.
Şu medyaya bakın.
Bu nasıl bir bıçak kesmez sessizlik Allahım.
Bir gazete neye yarar vurulan bir çocuğun hesabını soramazsa?
Onca kâğıda, mürekkebe, emeğe yazık.
Bir kız çocuğunun bir roketle vurulup parçalandığı, devletin ortadan yok olduğu, savcının köye gitmediği, doktorun karakol bahçesinde otopsi yaptığı bir ülkede yaşıyorsunuz.
Bunlardan hiç mi biri size tuhaf gelmiyor?
Hiç mi birinde haber değeri bulmuyorsunuz?
Bu medya iki grupmuş da, birisi muhalifmiş de, öbürü başbakanı tutarmış da, muhalif olan demokrasi mücahidiymiş de...
Bunlar iki grup falan değil.
Bunlar tek grup.
Öyle ortak bir sessizlikleri var ki...
Hele o muhalif geçinenler...
Ne oldu muhalefetinize?
Bu hükümetin iktidarında bir çocuk vuruldu, niye hükümete hesap sormuyorsunuz, niye muhalefet yapmıyorsunuz?
Hükümet "iyi bir şey" yaptığında muhalefet etmek için yerlerde yuvarlanıyorsunuz, muhalefet edecekseniz hükümetin bu "sessizliğine" muhalefet etsenize.
Olmuyor değil mi?
Roketi atan asker olunca sizin o muhalif dilleriniz tutuluveriyor.
Ceylan'ın annesi, "kızımın parçalarını etekliğimde taşıdım" diyor.
Hiç mi içiniz acımıyor sizin?
Hiç mi vicdanınız yok?
Bu sessizlikten hiç mi utanmazsınız?
Yarın bir gün çocuğunuz çıkıp gelse de, "bir küçük çocuğu vurmuşlar, sen neden yazmadın" dese, ne diyeceksiniz?
Çocuğunuzdan da mı utanmıyorsunuz?
Hadi vicdanınızdan, utanmanızdan vazgeçtik, gazetecilik merakınız da mı yok?
Üç askerî karakolun ortasındaki bir köyde bir küçük kız nasıl bir mermiyle parçalandı, merak etmiyor musunuz?
Her konuda birbirinizden farklıyken bir küçük kız vurulduğunda ortaklaşa sesiz kalmayı size kim öğretti?
"Anne bana makarna pişirsene" dedikten sonra bir kız paramparça oldu.
istediğiniz kadar susun.
O ölü kızın çığlığı sizin sessizliğinizden büyük.
Siz sustukça o bağıracak.
Siz sustukça o bağıracak.
Ta ki siz de bağırana kadar."
-- Ben bu yazıyı okurken kah Ahmet Altan'ı bağırıp çağırıp ağzından tükürükler savurarak hayal ettim. Kah da o şişe dibi gibi gözlük camlarının arkasında, altları şişmiş gözlerinden sicim gibi yaşlar akıtırken. Küçük Ceylan'ın ailesinin acısını, bir gazetecinin ya da bir vatandaşın çaresizlikten doğan ızdırabını, ikiyüzlü siyasilerimize isyanını hissettim. Güzel yazmış adam. Diyecek laf yok. Yazmayanlar ve yazamayanlar utansın.
(bkz: ceylan önkol)
güncel Önemli Başlıklar