sokakta çalışan çocuklar

hepsi kürttür.yardım aldıkça para kazandıkça daha da fazlalaşırlar.10 civarında kardeşleri vardır.

gozumun onunde buyuyup giden cocuklardir. kizilayda , karanfil sokakta cok vardir bunlardan ve her gorusumde biraz daha boy atmis , biraz daha kilo almis oluyorlar. ama hala ellerinde mendil geleni geceni kovaliyorlar. gecen sene bir tanesine cikolata vermistik. iki senedir biz sana cikolata almistik diye gecistiriyoruz hangisi cikarsa ciksin karsimiza. haa bir de guvenpark versiyonlari vardir bunlarin ki en fenalaridir onlar. gelip muhabbetine ortak bile olabiliyorlar. ' cok hakliisin abi ben de senin gibi dusunuyorum. ayakkabilari boyayayim mi?' diye daliveriyorlar araniza.

Güne güzel başlamışken, birdenbire bi umutsuzluk, mutsuzluk ve huzursuzluk yaşamama sebep oldular.

Özellikle metrobüs seferlerindeki çocuklarla çok karşılaşıyorum, mendil satanlarla. insanın içi acıyor ya, para versen bi dert vermesen bi dert. Versek orospu çocukları faydalanacak, vermEsek küçücük çocuklar kim bilir nasıl muamele görecekler. Bu yüzden her zaman yanımda yiyecek bir şey varsa onu veriyorum. Şeker olur, sakız olur. Ama yine de gözlerindeki o yalvaran bakışlar insanı bitiriyor. Özellikle erkek çocuklarına karşı olan zaafımdan dolayı ben çok etkileniyorum. Ulan sabah sabah bütün enerjim gitti. Lanet olsun.