bugün

kararında olması gerektiği en önemlisidir. eğer sevgin karşındakinden daha fazlaysa acı çekmekle yüz yüzesin demektir. evet insan bazen çok sevmek ister ama bu riski göze almak her insan görünümlü yaratığa değmez.
sevmemek hakkında bilinmesi gerekenler kadar önemlidir.
sevmekle bağımlılık farklı şeylerdir . bi' insanın ilgisine, dış görünüşüne bağlı olmakla sevmek aynı şey değildir. "ondan daha iyisini bulamam beni deli gibi seviyor." düşüncesiyle karşısındakini sevmeye çalışmak da değildir.

sevmek, ki eğer bu evrende gerçekten varsa, sadece "o" olduğu için sevmektir. onu bütün kusurlarıyla kabul etmektir.
en büyük düşmanının yalan olduğu..

sevgi inanmayı gerektirir çünkü, yalan ise kişiye olan inancı kökten sarsar, victor hugo derki ;

'' beni mahveden şey bana yalan söylemiş olman değil, sana bir daha inanmayacak olmam '' ..
sevebilirsin, ama sevildiğini bilemezsin!
Sevmek, aşık olmak değildir.
Seveceksen yalan söylemeyeceksin. Net
Fedakarlık yapmayı goze almaktır. Zamanında soylenmesı gerekır yoksa sonuc kotu oluyor.
Uykuların kaçar geceleri
Bir türlü sabah olmayı bilmez
Dikilir gözlerin tavanda bir noktaya
Deli eden bir uğultudur başlar kulaklarında
Ne çarşaf halden anlar, ne yastık
Girmez pencerelerden beklediğin aydınlık
Kapanır yatağına çaresizliğine ağlarsın
Onun unutamadığın hayali
Sigaradan derin bir nefes çekmişcesine dolar içine
Sevmek neymiş birgün anlarsın

Birgün anlarsın aslında herşeyin boş olduğunu
Şerefin, faziletin, iyiliğin, güzelliğin
Gün gelirde sesini bir kerecik duymak için
Vurursun başını soğuk taş duvarlara
Büyür gitgide incinmişliğin, kırılmışlığın
Duyarsın
Ta derinden acısını çaresiz kalmışlığın
Sevmek neymiş birgün anlarsın

Birgün anlarsın ne işe yaradığını ellerinin
Niçin yaratıldığını
Bu igrenç dünyaya neden geldiğini
Uzun uzun seyredersinde aynalarda güzelliğini
Boşuna geçip giden yıllarına yanarsın
Dolar gözlerin için burkulur
Sevmek neymiş birgün anlarsın

Birgün anlarsın sevilen dudakların
Sevilen gözlerin erişilmezliğini
O hiç beklenmeyen saat geldi mi
Düşer saçların önüne ama bembeyaz
Uzanır gökyüzüne ellerin
Ama çaresiz, ama yorgun, ama bitkin
Bir zaman geçmiş günlerin uykusuna dalarsın
Sonra dizilir birbiri ardınca gerçekler acı
Sevmek neymiş birgün anlarsın

Birgün anlarsın hayal kurmayı
Beklemeyi
Ümit etmeyi
Bir kirli gömlek gibi çıkarıp atasın gelir
Bütün vücudunu saran o korkunç geceyi
Lanet edersin yaşadığına
Maziden ne kalmışsa yırtar atarsın
O zaman bir çiçek büyür kabrimde kendiliğinden

SENI SEVDIĞIMI BIRGÜN ANLARSIN

Ümit Yaşar Oğuzcan
Got ister.