sevmediğiniz özellikleriniz

Hata yapma korkusu.

(bkz: duygusallık)
bu zarar bile veriyordur bana.

Aşırı inatçı olmam ve herşeye istisnasız herşeye ağlamam.

Herkesi kendim gibi sanıp çok çabuk güv... yalan. Kimseye güvenmiyorum hayatta.

insanlara inanmam, güvenmem,
kendim gibi zannetmem..

yaştan öte, düşüncelerinde olgunluktan nasibini almamış kadınlara kendimi aşık bulmam ,

sonra aşık olduğumda,sevdiğimde gözümün sevdiğimden başka bir şey görmemesi,

tabi fazla romantik olmam,

haddinden fazla değer vermem,

gönülden sevmem,

hep iyi tarafından düşünmeye çalışmam..

hep anlama çabası içinde olup sevdiğimi anlıyor olmam ,

ama bir türlü anlaşılamamam..

ulan ne mal insanmışım lan ben,

kısaca aptallığım,

sevmiyorum zihnimle kalbim arasındaki bağların kopmasını..

Sosyal fobi.
Hayır diyememek.
Çok düşünmek.
Çok takmak.
Ani ruh hali değişiklikleri.
Tahammülsüzlük.
Üşengeçlik.
Görmezden gelememezlik.
Bazen açık sözlülüğü aşıp patavatsızlığa geçişlerim.

herkes iyi niyetli olmam vb gibi iyi özelliklerini yazmış. lan o zaman sokaktaki şerefsizler kim?
(bkz: dürüstlük)

Çabuk parlayıp çabuk sönmek
Ancak bana zarar veren karşıya korku veremeyen öfke yani.

Üşengeç kişiliğim, her konuda bazen mutfağa gidip su içmeye bile üşenirim.

insanları kolay sevemiyorum.
Bi de ayıptır söylemesi fazla karakterliyim. Bu dünyaya fazla bence.

Kin tutuyorum ya. Unutmuyorum kolay kolay. Mutlaka bir yerlerde hatırlıyorum ve hatırlatıyorum :d
Kişinin kendisine zarar halbuki.

Kararsızlık.

Koyu renk ruj sürmek.

Seks sever bi acımasızım.

Ayrıca alkol gibi kötü alışkanlığım var.

Ailelerin sizi çocukken uyardığı " ondan uzak dur" dediği toplum artığıyım.

Onun dışında beni sevebilirsiniz.

bkz; aşırı çok minnoş kalbim...

Acıma, merhamet. Çok gereksiz şu zamanda.

Fazla duygusal olmam.

ilişkiler konusunda fazla materyalist ve realist olmak.

sürekli mantıklı oluşum bir yandan daimi bir haz almamı sağlarken öte yandan ruhumun emilmesine sebep oluyor. neyse ki romantizmi hala yaşayabilen biriyim, başka formlarda da olsa.

sevdiğim bir özelliğim yok. kendimden komple nefret ediyorum.

birine karşı olumsuz herhangi bir hisse kapıldığımda (güvensizlik, soğuma, hoşnutsuzluk vs.) o hissi üstümden günler, haftalar sonrasında anca atabilmem ya da atamamam.

süre bahsettiğim kişinin bana karşı çabasının nasıl olduğuna göre değişiyor. tabii kapımda ömrünü tüketmesini istemem, kul köle olmasın. yüce birisi değilim, kulluğunu istemek ne haddime? zaten bana karşı mahçup olmuş birine aynı gözle bakamıyorum. mahçup olacak şeyi yapmasaydın, değil mi?
kötü hislerimi atana kadar sağ gösterip sol vurmasın, seviyorum diyip sonra küfretmesin mesela. bunları yapınca eskisi diyeceğim duygulara erişmem mümkün olmuyor. Bir kez tokat atıldığında canının acısı dakikalar sonra geçiyor belki ama o anı unutmuyorsun.

affedemiyor muyum yoksa kinleniyor muyum yoksa kalbim mi kırılıyor bilmiyorum.

adını koyamadığım bir özelliğimi sevmiyorum yani.
yaptıranlar utansın.

Kararsız, hırstan ve azimden yoksunum. Zeki de sayılmam. En kötüsü param yok.

üşeng..

en sevmediğim özelliğim hiç sevmediğim bir özelliğimin olmaması.

herhangi bir düşüncemi bir süre sonra sebeplerle çürütmek sonra yeni düşünce edinmek onuda çürütmek.

Çok inanıyorum ve güveniyorum insanlara.