sevilmeyen bir işte çalışmak

hayatı zorlaştıran bir aktivite.

an itibari ile ben bunu yapıyorum. okuyun lan! cidden son bir haftam nasıl geçti anlamadım.

işkencedir, ölümdür, canından bezdirir.

maaşı iyi olduğu içindir.

(bkz: 3 idiots)

Kendi ayaklarınızın üstünde durdulmaya alışmak içindir.

hiçbir şeyden memnun olunmamasına sebebiyet verir. masam kötü çalışanlar kötü. vs... e doğal olarak bu huzursuzluk özel hayatına da yansır. iş hayatında mutsuz olan biri özel hayatında mutlu olması olası değildir. ha olanları vardır. ama azınlıktadır. sorunlarını kapının arkasında bırakmasını biliyordur.

sevdiği işte çalışmanın yolunu bulamayanın
sevmediği işi sevmeyi öğrenmesi en mantıklı yoldur.

Sevipte kavuşamamak gibi bir durumdur...

"sevdikleri işi yapan insanlar hayatları boyunca bir gün bile çalışmış sayılmazlar"
konfüçyüs

o benim.

malesef durum bundan ibaret. tanım itibariyle şöyle açıklanabilir, zerre sevmediğin bir işte çalışmak zorunda kalmak.

''çalışmak zorunda kalmak'' nasıl açıklanır, niye zorundasındır onu bilmem, şimdi uzun uzun bunun hakkında düşünmek istemiyorum şahsen ama sonuç itibariyle sevmediğin bir işte çalışıyorsan hayatının içine ediyorsun demektir.

haa bir de işi sevmemen, çalışanlarıda sevmemene sebep oluyor ki bu da işin başka bir boyutu.

malum günümüz şartlarından dolayı da haa deyince istifa edemiyorsan, aynı şartlarda başka bir iş bulmak zorluklarıyla karşılaşmak istemiyorsan dilini bir tarafına sokup paşa paşa gidiyorsun malesef.

ne yapmak lazım bilemedim, nerden başlamak lazım onu hiç bilemedim.

ama şunu biliyorum en azından ve de hatırlatayım;

(bkz: özel sektörün köküne kibrit suyu)

Hayat kabustur bundan dolayı sevilen işte bir duayen olmak için çok çalışılmalı ve her şey yapılmalıdır ki, ha deyince başka bir işte çalışmak istendiğinde iş bulabilinsin. Hayatı çekilmez kılar aksi halde bu problem.

hemen bırakılması gereken iş. mutlu olmadığın yerde verimlide olamazsın.

edit. imla