sesini kaybetmek

hayatta belki de en çok korktuğum şeydir.

şarkı söyleyemezsem derdimi anlatamam, acımı dindiremem, mutluluğumu zirveye taşıyamam içimdeki acıyla kalakalırım. ne soğuk duvarlar gökkuşağına boyanır ne de serçelerin ilk sabah ötüşleri ruhumu dinlendirir. sesimi kaybedersem duvarları buzdan yaparım, serçelerin yuvalarını bozarım. yine de içimdeki acıyı atamam. bu da sonum demektir.

sesimi kaybettiğim vakit tamamen susmam gereken vakittir.

Bir insanin basina gelebilecek en kotu seylerden biri.hele benim gibi hayatini konusarak insanlari ikna edenler icin zor is.

tribünde olup delicesine destek verince oluşan sonuç. bilerek isteyerek yapılınca umursanmaz.

özellikle sesli entryciler de olması gereken durum.