senli benli konuşmak

türk milletinin geçmişten gelen alışkanlığıdır.
- padişahım çok yaşa!
- türkiye seninle gurur duyuyor!
- susma sustukça sıra sana gelecek!
örneklerini sizli bizliye çevirsek ne kadar saçma olur.

sen sonradan avrupaya öykünerek sizli bizli konuşmayı dile sokarsan bazıları buna uymaz. gidin bakın taşrada bir tane sizli bizli konuşan yoktur. ayrıca bu insanlarla sizli bizli konuşmak onlara hakaret gibi gelir. bence de saygının ölçüsü bu değildir. duruş ve ses tonu olayı halleder.
öte yandan hocasının yanına gidip sizli bizli konuşarak notunu soran öğrenci, arkadaşlarının yanına gelip:
- yine bırakmış beni pezevenk, diyebilir.
hani içtenlik. hani saygı. işte bunlar hep gösteriş, hep şekilcilik.

Bizden olan gardaşların yaptığı davranıştır. Büyük şirketlere girince ilk siz biz, sonra sen ben olunca statüsünün nasıl kaydığını gösteren gerçeklik.

adını bilmediğiniz bir kişi ile konuşurken sizli bizli konuşulması yadırganmaz.

samimiyetin sınırlarını zorlamaktır bir bakıma. bu olay özellikle resmi/kamusal alanlarda sıkıntı yaratabilmektedir.