bugün

yemeğin çok lezzetli olması durumlarında,kişinin yeme eylemine fazla dalması sonucu parmaklarını da yemesi ve parmaksız bir şekilde hayatına devam etmesi durumdur.
biten tırnakların ardından, farkedilmeden gerçekleştirilen eylem, aman diyim.
(bkz: deyim ve atasözlerimiz)
"yemek o kadar kötüydü ki, aç kalıp parmaklarımızı yedik" şeklinde de yorumlanan deyim.
her ne hikmetse bir kere alışıldıktan sonra vazgeçilmesi çok zor olan bir eylem.
yaygın bir ruh hastalığıdır. şiirlere konu olan naif ellere tepki olarak ısrarla varlığını sürdürür. can yakar, kan akıtır, bezdirir yine de vazgeçilmez. mağdurun halinden de mağdurdan başkası anlamaz.
Sinir ve hırsla beraber gelen istem dışı eğlem.