kaddafi'nin libya'da çalışan türkler için kullandığı cümledir. 1980'lerde söylenmiş bu cümlede türkleri nasıl gördüğünü ortaya koymuştur kaddafi. kaddafi'nin oğlu da libya'da isyan başladığında "libya'yı italyanlara ve türklere bırakmayacağız" şeklindeki açıklaması ile ne kadar "din kardeşimiz" olduklarını ispatlamıştır.

edit: kaddafi'nin oğlu aramızda beyler.
kaddafi bu lafı söylediğinde kaddafi'nin çadırında cariyelik yapan liboş istismarcı palavrası.

kıbrıs barış harekatı sona erdiğinde kaddafi türkiye'nin libya büyükelçisini çağırır, büyükelçi bir kez daha türk halkının kaddafi'ye olan şükranlarını iletir, kaddafi ise kıbrıs savaşında yaptığı yardımın karşılıksız olduğunu, osmanlı olmanın gereği olduğunu dillendirir ve büyükelçiden türk müteahhitler ister, ilk etapta türkiye'den gelen 4 müteahhidi huzuruna kabul eden kaddafi, müteahhitlerin önüne uzun bir liste koyar ve buradan istedikleri işleri seçmelerini ve başlamalarını söyler, hiçbir ülkenin şirketlerine tanınmayan haklar türk şirketlerine tanınır...
siyonistler kullandığı zaman da, yerine oturan cümle. keza vatandaşımızın emeği hala faizle imf ile gavurun cebine akmakta..
[http://www.youtube.com/watch?v=ehOsrJYN7Co]